uit ADO 102

Het PWA komt eraan

Tot voor kort was Oud-Heverlee de enige gemeente van het arrondissement Leuven zonder Plaatselijk Werkgelegenheids Agentschap (PWA). Met zo een PWA kunnen langdurig werklozen (er zijn er weinig in Oud Heverlee) uitgestuurd worden om aan een goedkoop tarief (200 fr per uur) klusjes op te knappen voor burgers of instellingen die dat wensen (en zo zijn er allicht veel in Oud Heverlee). Dat dat PWA er maar niet kwam had vele oorzaken. De gemeente heeft aanvankelijk al lang geaarzeld vooraleer ze een eerste initiatief nam om een PWA op te richten. Dat gebeurde voor het eerst in juni 1996, ruim twee jaar na de eerste wetgeving.

Toen stelde de gemeente aan de 6 organisaties van de sociale partners voor om een PWA op te richten met 7 afgevaardigden van sociale partners en 7 vertegenwoordigers van de gemeenteraad. 7 mandaten verdelen onder zes verschillende organisaties, de helft werkgevers en de helft werknemers was uiteraard een moeilijke keuze voor de sociale partners. Het ging ook in tegen de officiële instructies: in de handleiding van de RVA voor gemeentebesturen wordt gesteld dat het wenselijk is om werkgevers en werknemersorganisaties gelijk te vertegenwoordigen. En dat gaat uiteraard best met zes vertegenwoordigers. Zo is het ook geregeld in Leuven, en in de meeste gemeenten van het arrondissement.

Toch wou het gemeentebestuur hier ten allen prijze zeven vertegenwoordigers van de sociale partners en niet zes. Wat te verwachten was gebeurde: het ACV, duidelijk de grootste vakbond, vroeg een tweede mandaat, en dat vroeg ook het ABVV. Maar alle sociale partners waren het al die tijd ook eens met één zitje voor iedereen, dus twee keer zes vertegenwoordigers.

Dat wou de politieke meerderheid niet, die wou twee keer zeven of niks. En dus bleef het al die tijd niks. En bleef Oud Heverlee zonder PWA. Waarom het er zonodig zeven moesten zijn was een kwestie van politieke wiskunde. De gemeenteraad hier is samengesteld uit 8 Fusiebelangen (VLD), 4 SP en 9 Nieuw (CVP, Agalev en Volksunie). Bij een verdeling van zes zetels kom je met zo een politieke verdeling normaal uit op 2 Fusiebelangen (VLD) , 1 SP en 3 Nieuw (Nieuw zit in de oppositie) . Met zes politieke vertegenwoordigers had de coalitie-meerderheid niet de politieke meerderheid binnen de politieke groep. Als er zeven afgevaardigden aangeduid konden worden, had Fusiebelangen-SP de volstrekte meerderheid in de politieke groep. Dààrom moesten het er zeven zijn.

Op dinsdag 20 april 1999 was er weer een vergadering van het PWA. En wat bleek. Plots ging de burgemeester wel akkoord met zes vertegenwoordigers voor de sociale partners, en zes van de gemeenteraad. Wat drie jaar lang niet kon, kon nu plots wel. Dat was dan weer een kwestie van nieuwe wetgeving.

Sinds 1 april zijn er de dienstencheques. Wie een firma laat komen om zijn huis te laten schilderen of behangen kan met het systeem van de dienstencheques 40 000 fr van de factuur voor de werkuren aftrekken. Dienstencheques zijn echter alleen te verkrijgen bij de PWA van de gemeente waar men woont. Bij de gemeente zijn er veel klachten gekomen van inwoners die hun huis willen laten schilderen of behangen door een firma. Hun dienstencheque konden ze echter niet krijgen, want er was geen PWA.

Dat veranderde bljkbaar de rekening. Venijnige kwatongen leggen een verband met de schoonmaak- en bouwfirma van onze burgemeester. Schoonmaakbedrijven hebben géén belang bij PWA’s: die doen vaak aan concurrentie. Waar een PWA’er komt, vaak voor schoonmaak, komt een schoonmaakfirma niet meer binnen. Maar als die bedrijven ook behang- en schilderwerken uitvoeren, dan hebben die plots wel belang bij een PWA. Om precies te zijn, sinds april 1999. Of is dit weer te suggestief ?