 |
|
|
|
|
|
|
|
 |
| Wat voorafging: Een vijftal jaar geleden begonnen bewoners van de Duivenstraat problemen te ondervinden met het steeds toenemende sluipverkeer. Zeker nadat Bos en Groen twee andere populaire sluipwegen tussen de Naamsesteenweg en het industriepark van Haasrode afsloot voor alle autoverkeer. De Banhagestraat en vooral de Duivenstraat zijn smalle, bochtige woonstraten en zowat alle fietsers tussen Blanden en het H.-Hart instituut en het St.- Albertuscollege gebruiken ze om naar school te fietsen. (recente tellingen wezen op 300 fietsers per dag!) Agressief en onaangepast rijgedrag veroorzaakte al verschillende kleine ongevallen. Toch duurde het nog tot vorig jaar voor onze gemeente iets aan het probleem wilde doen. De Vinkenbosstraat werd met een paaltje afgesloten. Meteen was al het onnodige verkeer weg. De Duivenstraat werd een pak rustiger en een aantal scholieren mocht voor het eerst met de fiets naar de gemeenteschool. Groot was dan ook de verbazing toen enkele maanden later het paaltje opnieuw verdween en er borden “uitgezonderd plaatselijk verkeer” in de plaats kwamen. |
|
|
 in stippellijn: de fietsroute én sluipweg. Twee straten op Leuvens grondgebied werden autovrij. Onwil in Oud-Heverlee zorgt voor een blijvende onveilige situatie. |
Wat iedereen wel wist, gebeurt ook: het verkeer groeit weer langzaamaan naar het oude
niveau. Tot ergernis van een groot deel van de buurt. Maar geen nood. Dit was testfase 2,
en er was een evaluatie gepland. Daar zou het gezond verstand wel zegevieren. Een enquête
had inmiddels al aangetoond dat het overgrote deel van de bewoners voor de afsluiting was,
dat het omrijden door het industriepark voor automobilisten nauwelijks een paar minuten
extra vraagt en dat de Duivenstraat echt een woonstraat werd. Die bewuste vergadering vond plaats op 2 mei op het gemeentehuis. Naast schepen Boghe (zelf buurtbewoner maar notoir tegenstander van afsluiting), schepen van verkeer Vanderveeren en burgemeester Vandezande, waren heel wat buurtbewoners opgedaagd. Het werd een welles-nietes spelletjes tussen voorstanders van aansluiting, die het algemeen belang als veiligheid wilden benadrukt zien en de tegenstanders, die koste wat het kost hun sluipweg wilden veiligstellen. Zoals dat op dergelijke vergaderingen al eens meer gebeurt, verzopen de belangrijke argumenten tussen de lullige: het sociaal contact zou verminderen (!), de sociale controle zou wegvallen, ja zelfs exhibitionisten aantrekken… Onze schepen van verkeer mengde zich helemaal niet in het debat. Nochtans laat hij maar wat graag horen dat hij bijscholing over verkeer volgt, maar deze simpele, evidente en voor de hand liggende maatregel wil hij blijkbaar niet nemen. En de burgemeester? Die vergenoegde zich in de onenigheid, veegde als vanouds de enquête onder tafel, en gaf nog mee dat hij toch nooit een straat zou afsluiten…Later zou nog wel eens geëvalueerd worden en veel vijven en zessen… Een illusie armer en een ervaring rijker konden de bewoners terug naar huis. 9 op 10 bewoners vragen de afsluiting, maar kunnen het niet halen. Met democratie heeft het allemaal niet veel te maken, met het recht van de sterkste wel. ‘t Zal je dorp maar wezen… |
|
|
|
