Herinneringen en frustraties

Veel goeds, maar…

Heeft veel meer goede dan slechte herinneringen aan zijn tijd in de gemeenteraad; Wel ergerde hij zich aan de systematische uithalen van de burgemeester naar Agalev tijdens de gemeenteraadszittingen. "Dat hoefde niet, en als mens doe je dat ook niet"

Vriendschappen en onmacht

Wat hem vooral zal bijblijven zijn de vriendschappen die gegroeid zijn op en via de gemeenteraad, en dat lang niet alleen binnen de eigen partij. Hij leerde veel aangename en hardwerkende mensen kennen, de burgemeester incluis. Hij is geïmponeerd door het werk dat de meerderheid verzette, niet in het minst tijdens voorbereidende vergaderingen. En hij is vooral ook opgetogen over de vele vrijwilligers die tijd noch moeite sparen voor de gemeente. Hij hoopt die contacten en vriendschappen te mogen behouden. Ergernis is een groot woord. Wat hij niet apprecieerde waren de 'kakelende hanen op tafel', het met elkaar in de clinch gaan om met elkaar in de clinch te gaan. Hij vindt dat - zeker gezien het feit dat het inhoudelijke verschil tussen de partijen uiteindelijk infinitesimaal (dat is géén woord van de redactie!) klein is - totaal overbodig en zelfs ongepast. De besten uit alle partijen moeten gewoon samen aan de toekomst denken, daar gaat het hem om in de gemeentepolitiek. Hij houdt toch ook een gevoel van onmacht over, b.v. op vlak van verkeerssituatie en -beveiliging. Veelal ging iedereen akkoord om wat aan de situatie te doen, maar het kwam er meestal maar niet van, er werd weinig aan gedaan. Uiteraard zit de logge administratie daar voor iets tussen, de gemeente kan ook niet alles....

Eén grote ontgoocheling

Na drie jaar OCMW-raadslidschap met veel positieve ervaringen en een gevoel iets te kunnen realiseren voor de mensen binnen de gemeente, maakte zij vol verwachtingen de overstap naar de gemeenteraad. Haar enthousiasme werd al vlug één grote ontgoocheling. Haar ideeën en voorstellen kregen geen gehoor bij de gevestigde waarden. Is het omdat zij nieuwelinge en vrouw was? Ze stelde zich toch nog kandidaat omdat een ontgoocheling of negatieve ervaring niet meteen opgeven moet betekenen. De kiezer koos voor de jongeren. Haar grootste hoop is nu dat die jongeren hun idealen kunnen waarmaken. Dan zal haar negatieve ervaring toch nog een positieve ommezwaai kennen.

Zware opdracht, maar een tevreden man

Wat Armand Merckx betreft is dat vooral het terugdenken aan de zware opdrachten die hij had als schepen van onderwijs. Daarbij vooral de moeilijkheden met de wrijvingen en gespannen verhoudingen tussen het personeel van de gemeenteschool van Oud-Heverlee. Hij hoopt dat dat kan afgesloten worden, en alles terug in het rechte spoor komt.

Hij kijkt tevreden terug op zijn loopbaan van 30 jaar in de gemeentelijke politiek waarin hij zowat alles heeft gekend: van raadslid bij de oppositie tot schepen in de meerderheid. Voor hem was de verkiezingsuitslag geen verrassing of teleurstelling: hij had vooraf al duidelijk gemaakt dat hij er een punt onder wou zetten, heeft ook nauwelijks of geen propaganda gevoerd, wou met zijn kandidatuur vooral nog steun geven aan zijn ploeg van Fusiebelangen. Hij wil Fusiebelangen verder nog blijven steunen, bij de ploeg blijven, maar niet meer als raadslid of mandataris. Er is een tijd van komen en gaan, en de tijd van gaan is voor hem gekomen. Grootste ergernis gedurende de afgelopen periode : geen.

Goede en slechte punten

Mijn grootste voldoening is meegewerkt te hebben aan een solidaire, werkzame samenleving over de vroegere gemeentegrenzen heen. Hierbij was politiek m.i. slechts de katalysator van een rijk verenigingsleven en allerhande menselijke contacten. Het resultaat mag alleszins gezien worden: een gezonde, actieve en welvarende gemeenschap.Ook onze positieve inbreng in het behoud en valoriseren van onze grote troef in de regio:l groen en recreatie. Daarbij was de uitbouw van het gemeentelijk recreatiegebied aan het Zoet Water een zeer positieve bijdrage, waarvan het belang voor onze gemeente in de toekomst nauwelijks kan overschat worden. Dat de aanhouder wint:: op langere termijn renderen denkpistes, suggesties en inzet toch; denken wij maar aan veilig(er) verkeer, fietspaden, waterzuivering, sanering weekendverblijven... Minder positief: wildgroei in de woningbouw, de laattijdige en beperkte planning van, en inspelen op woonbehoeften, de onevenwichtige subsidiëring en realisaties in de sectoren cultuur, ontspanning, onderwijs en het ontbreken van enige ernstige planning voor de herinrichting van dorpskernen. Spijtig ook dat primeren van eigenbelang, partijbelang en machtsdrang in de politiek. De informatie gebeurde mondjesmaat en selectief en inspraak was er "pro forma" of helemaal niet.

Vieren en prutsen

Mijn beste herinnering, ik heb het over mijn totale loopbaan, was onze overwinning in 1988. Die hebben we namelijk twee keer kunnen vieren, één keer na de verkiezingsuitslag, en nog een keer toen de Raad van State de vekiezingsuitslag goedkeurde. Mijn grootste frustatie: dat er partijen zijn die voor allerlei prutsen dwars willen liggen. Bij de aanleg van de woonwijk tussen de Bierbeekstraat en de Kouterstraat in Blanden was iedereen het erover eens dat er een voetweg door de verkaveling mocht verdwijnen. Agalev ging dwarsliggen, dat heeft mij kwaadgekregen.

't Was meer plezant dan ambetant

Gedurende achttien jaar heb ik veel sympathie mogen ondervinden van veel mensen uit Oud-Heverlee, ook van hen die op politiek vlak mijn tegenstanders waren. Bijzonder blij ben ik geweest met de groep van Agalev Oud-Heverlee. Als wij samenkwamen, combineerden wij praktisch altijd keihard politiek werken en als vrienden bij elkaar zijn. Al die jaren hebben wij vanuit de oppositie het beleid onder de loep genomen. Als het kon formuleerden wij tegenvoorstellen. Ik geloof dat wij het beleid dikwijls beïnvloed hebben. Wij evolueerden van een groepje dat door de mensen als wat wereldvreemd gezien werd, tot een politieke partij waar men duchtig mee rekening hield. Soms probeerde men zelfs - tot onze tevredenheid - nog meer groen en sociaal te zijn dan wij. Eerlijk gezegd wegen deze plezante dingen sterker door dan de frustrerende, die nu volgen.

Wat mij toch gefrustreerd heeft: de verkiezingen van 1988. Wij hadden afgesproken met vier partijen na de verkiezingen direct samen te komen. Wij hadden die samenkomst zelfs voorbereid. Eén van de partijen was er niet, ondanks het gegeven woord. Het was dan nog juist de partij waar wij qua ideeën het dichtst bij stonden. Indien wij toen een coalitie hadden gevormd: Zouden de goede dingen die nu gebeurd zijn, dan ook niet gebeurd zijn? Zou de kaalslag in het recreatiepark dan - zoals nu - plaatsgevonden hebben? Zou de Roosenberg dan - zoals nu - een zaal met café geworden zijn, gebouwd met de belastingen van de mensen van Oud-Heverlee en als zaal totaal onrendabel als je er ook niet het lawaai en het vandalisme van de Leuvense groeperingen bijneemt? Of zou de Roosenberg een minder onrendabel centrum geworden zijn, met mogelijkheden voor ontspanning en voor recreatiesport van de mensen van Oud-Heverlee?Zouden er dan niet ook sociale huurwoningen gebouwd zijn? Zouden er dan ook niet meer verblijfsmogelijkheden geweest zijn voor asielzoekers en mensen in nood van bij ons? Zouden de dorpskernen er dan uitgezien hebben zoals nu? Het blijven voor mij nog open, ietwat frustrerende vragen.

geen antwoord...

geen antwoord Ook hem stelden we onze vraag naar zijn beste herinnering & grootste ergernis in vorige coalitie, maar hij kiest er voor hier niet op te antwoorden (en dat is ook een antwoord).

geen antwoord