Editoriaal

Ik weet nog hoe het was...

Thuis heb ik nog een ansichtkaart Waarop een kerk een kar met paard Een slagerij J. van der Ven Een kroeg, een juffrouw op de fiets Het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets Maar het is waar ik geboren ben Dit dorp, ik weet nog hoe het was …. Ik heb hun vaders nog gekend Ze kochten zoethout voor een cent….

                                     Wim Sonneveld

Maar ook dat is stilaan passé, snoepwinkeltjes zijn er niet meer, en uit onze dorpen verdwijnen nu ook de laatste kruideniers. Zeker, in Weert en Haasrode kan je nog bij een Spar terecht, maar in Blanden, Vaalbeek en Oud-Heverlee gaapt de leegte…

De Spar aan de Waversebaan in Oud-Heverlee deed onlangs de deur dicht, alhoewel er genoeg cliënteel leek te zijn. Is hier geen overnemer voor te vinden? De drogisterij in de Dorpstraat, jaren open en niet lang geleden overgenomen door een andere enthousiasteling, legde er ook het bijltje bij neer. De beenhouwer, ook in de Dorpstraat, heeft na 31 maart zijn rolluiken niet meer opgetrokken. Er werd niet naar een overnemer gezocht.

Wat evident zou moeten zijn, te voet gaan winkelen, kan niet langer in Oud-Heverlee. En Sonneveld parafraserend, ik weet nog hoe het was, klanten die toekomen op de fiets, de Sunkist -appelsienendoos met een touw achterop gebonden… En hoe lang is het geleden dat we nog iemand zagen winkelen met een kruiwagen, geladen met een bak melk en een bak Stella?

Niet alleen uit Oud-Heverlee verdween de laatste kruidenier, ook in Korbeek-Dijle sloot de laatste winkel enkele maanden geleden zijn deuren. Waar ligt het probleem: bij de winkeliers of bij de klanten? Worden de klanten aangezogen door de goedkopere “grandes surfaces” of is het vooral de tijdswinst, het alles-moet-in-een-moeite-door principe, dat in deze haastige tijden een cruciale rol speelt?

Maar heeft u dan ook dat gevoel dat er iets ontbreekt, in zo’n dorp zonder winkels? Dat gevoel van steeds verder schrijdende verschraling? En krijgt u ook een beetje wroeging dat we dat nu pas inzien, nu het bijna te laat is? Wat ik me wel afvraag is wat die 14% families nu doen die geen wagen hebben (jaja 14%, dat is een recent cijfer voor onze eigenste fusiegemeente!). De buren aanspreken? Naar Leuven bussen? Van de (te betalen) thuisleverdienst van Delhaize gebruikmaken? Ik zou het niet weten…. Of verhongeren?

Last but not least is er de teloorgang van sociale contacten. Men komt elkaar even tegen in de lokale winkel, men heeft een kort of lang gesprekje en we zijn weer vertrokken. Deze sociale functie van dorpswinkels valt niet te onderschatten en zeker niet voor mensen die noodgedwongen wat afgezonderd zijn van het dagdagelijks sociaal verkeer via werk- of anderssoortige relaties. Anderzijds kan natuurlijk ook het bus- en treinverkeer van en naar Leuven een bron van sociaal contact zijn.

En speciaal voor de Weertenaars, toch nog even dit:: onder de kerktoren van Oud-Heverlee is het niet al kommer en kwel wat de klok slaat . Er blijven nog de café’s, de restaurants, vooral aan ‘t Zoet Water, onze drukkerij, koffiemaalderij, computerwinkel, ruiterij, kappers, advocatenkantoor, huisartsen, kinesisten, professoren, serviceflats, bloemenwinkel en onze laatste aanwinst: een echt saunahuisje!

En dan zijn er natuurlijk nog de bakkers. Blijkbaar hebben de warme bakkers, pardon zijn warme broodjes, zoveel uitstraling dat het vooralsnog niet denkbaar is dat die snel zullen verdwijnen uit onze dorpen….

Llaten we dus positief eindigen. En misschien kunnen we ons geld dan niet meer kwijt bij de kruideniers in ons dorp, we hebben bankinstellingen genoeg in de plaats gekregen, die onze centen nog wél willen. Waarvoor dank.