Jan 

Sinds 1989 werkte Jan Daneels mee met de redactie van Achter d’Oechelen. Met hem kwam een oude bekende uit Leuvense studententijden de ADO-redactie vervoegen. Dertien jaar later, 63 nummers verder is Jan er niet meer. Hij overleed veel te vroeg op een van de eerste lentedagen. 

Door zijn gezondheidsproblemen misten we hem bij ADO al een poosje. Van Jan zagen wij vooral de vrolijke buien, van de sombere kanten kregen we zelden wat te zien of te horen. In de redactie was hij wat je in voetbaltermen een middenvelder zou noemen: een teamspeler, die vaak rake voorzetten gaf voor spitse artikels, goede tips aanbracht, soms ook heel gedreven op wat invloog, en meestal bescheiden op de achtergrond werkte. Zo had hij een stevige aanbreng in de nummers voor en na de jongste gemeenteraadsverkiezingen, waarbij we de coalitiegesprekken gedetailleerd konden reconstrueren. Of misschien herinnert u zich het relaas van de familie Gijsegom die een rechtszaak moest aangaan om hun familienaam correct door de gemeente te laten registreren. Het artikel was van Jan zijn hand.

Herinneringen die beklijven zijn de hilarische grappen en scènes rond de spaghettipot in de keuken van de ado-spaghetti-avonden. Die spaghetti-pot was zijn geliefde werkstek bij de ado-avonden. Aan een goed gevoel voor humor ontbrak het hem echt niet. Een grapje, een spitse woordspeling of wat verder borduren op een oude running joke hoorde er meestal bij. 

Ook tijdens de plooisessies op zondagmorgen wanneer wat straffe koffie en een rookpauze nodig was om je te handhaven tussen die matinale types die de ado-redactie bevolken. Dat ochtendlijk labeur voor de goede zaak leverde vaak wat spitse grapjes op over het werk onder subtiele leiders als Milosevic of Stakhanov. 

Dat plooien en schrijven zullen we nog wel een tijdje voortzetten. Zonder jou.

Jan, we zullen je missen.