 |
|||
 |
uit ADO 120 Blanden heeft een harmonie ! |
||
|
|||
|
 |
|
Wie dacht dat fanfares hun beste tijd wel gehad hebben, zal wel even raar opkijken. De Blandense fanfare “de Weergalm van Meerdael” gaat alvast tegen die trend in.
Meer nog, ze bloeit als nooit tevoren: meer dan 60 spelende leden en bovendien zullen ze op het “Festival van de Provincie” op 9 maart in De Borre voor de eerste maal naar buiten treden als harmonie, vertelt een trotse voorzitter Fernand Vanderstappen. |
|
|||
|
|
Vanwaar deze opmerkelijke bloei, wilden we weten. “Het heeft veel te maken met de bloeiende gemeentelijke muziekacademie” vertelt de voorzitter. “Heel wat van deze jeugdige muzikanten blijken interesse te hebben om samen muziek te maken. Daarom hebben we een jaar geleden een jeugdafdeling opgericht. Onze dirigent Eva Dereymaeker weet de jongeren blijkbaar te boeien met moderne, aangepaste muziek. Ze blijven dus komen en heel wat talentvolle jongeren maken nu de overstap naar onze fanfare. Vroeger grepen de meeste beginnende muzikanten naar koper-instrumenten. “Niet goed maar hard” was trouwens de naam van een andere fanfare in de buurt. Als ’t maar luid klonk. Tegenwoordig zijn houtblaasinstrumenten veel meer in trek. Zo hebben we nu al een tiental klarinettisten, een achttal dwarsfluiters, 4 hoboďsten en een piccolo onder onze actieve leden. Logisch dus dat we voortaan als harmonie door het leven willen.”
Fernand Vanderstappen heeft een heel stuk van die evolutie zelf meegemaakt. Ja, hoe ging dat vroeger. Veel mogelijkheden waren er niet in het dorp. Men kwam bijna vanzelf bij de fanfare terecht. Vaak zonder een noot zo groot als een huis te kennen. Voor de opleiding moest de fanfare zelf zorgen, en sommigen haalden dan ook nooit een hoog niveau. De jongeren die er tegenwoordig bijkomen, zijn dikwijls meteen de betere muzikanten, de ouderen moeten “benen om bij te blijven”. Hoed af voor dirigent Ivan Meyers die dat allemaal in goede banen blijft leiden. We spelen nu ook geen gemakkelijke muziek meer. Wie er bij was op de “Night of de Proms” in de Rozenberg weet dat ik niet overdrijf.
Het niveau is dan ook de jongste tijd met sprongen naar omhoog gegaan. En onze reputatie ook, voegt hij er fijntjes aan toe. De tijd dat er nooit koffie of water gedronken werd op café, onder het motto “ge kunt toch beter wachten tot er bier van gemaakt is” is al lang voorbij. |
|
|
|||
|
Roger Nackaerts en Jean Binon schreven in 1996, ter gelegenheid van het honderd jarig bestaan van “de Weergalm van Meerdael”, een boek over de geschiedenis van deze fanfare. Een fragment over de tijd dat Jean Binon, eigenaar van “Chateau de Namur” de drijvende kracht was van de “sosjeteit” en zowel voorzitter als “maatslager” als leermeester was… Voor de muzikanten in opleiding, “het opleren van de jonge mannekes”, die nog niet mochten meespelen in de fanfare werd een paar avonden per week een repetitie georganiseerd. Ze repeteerden in het café, al rechtstaand met hun muziekboek of partituren tegen de tapkraan. Bij mooi weer gebeurde dit buiten aan de trap, in de schaduw van de mesthoop, in volle “messing” (binnenkoer) die tot muziekacademie werd omgetoverd. Veel meer dan de elementaire beginselen van de notenleer kon vader ze niet bijbrengen, want ze moesten al heel snel operationeel zijn en meespelen, met het “groot muziek”. De meesten bleven ongeveer steken aan les 37 van ons notenleerboek. Vanaf dan moest je mee de baan op. De lengte van de repetitie hing af van allerlei factoren: het aantal aanwezige muzikanten, de ambiance, de vorm, het “ambouchuur” maar vooral de nabijheid en het belang van de volgende opvoering. De meeste voorbereiding vergden natuurlijk het instuderen van de nieuwe partituren , de “nieuwe stukken” en de optredens voor vreemd publiek zoals te Antwerpen op de Groenplaats of in het Provinciaal Domein van Huizingen. De argumenten die geregeld door bepaalde minimalistische muzikanten werden aangevoerd om de afwerking te beperken en vlugger te kunnen kaarten of drinken, waren steeds dezelfde: “Dat steekt toch zo nauw niet. Ze horen toch het verschil niet”... |
||
|
|||