zwemvliezen voor onze koeien


	uit ADO 123: Zwemvliezen voor onze koeien?

	Voorgeschiedenis:		Het Dijleland werd beschermd natuurgebied verklaard, onder meer om een natuurlijk vernattingsgebied ten oosten van de stad Leuven te creëren om de stad te vrijwaren van overstromingen: de Dijle zou eventuele wateroverlast op Leuvens grondgebied opvangen door natuurlijke overstromingen van het Dijleland mogelijk te maken. Voorwaar, een nobel streven. Dat hiervoor ook de al jaren inheemse Canadese populier moest verwijderd worden van de oevers van de vijvers, omdat die bomen de “natuurlijke” aanwas en groei van de oevers teniet deden, zodat er slechts erosie ontstond, bleek niet zo makkelijk aanvaardbaar voor wandelaars en aanverwanten. Dat er ook een zuiver natuurdenkbeeld aan dit streven ten grondslag lag, zal niemand ontkennen. Maar dat de in België levende appelboom in wezen ook een uitheemse soort is, zullen we hier niet ter discussie brengen.

	Verhaal van een veeboer uit Korbeek-Dijle:		Hij heeft sinds 1964 een 50-tal koeien rondlopen op zijn weilanden in het Dijleland, tussen de Leibeek in Oud-Heverlee en zo’n 300 m verwijderd van de E40. In de jaren ‘70 lagen hier vruchtbare weiden. Er zijn nog 5 boeren in dit gebied die min of meer dezelfde overlast hebben als hij. Alhoewel de velden tussen Korbeek-Dijle en de autostrade geel ingekleurd zijn op het gewestplan en het dus parkgebied is, werd het toch als natuurgebied beschermd, zoals het groen ingekleurde gebied bij de Doode Bemde. Sinds het hier natuurgebied werd, werd de Leibeek niet meer geruimd door de gemeente en overspoelde regelmatig ongeveer 3.5 ha van zijn weidegrond door rioolwater, een zwarte pap op het weiland, dus onbruikbaar voor grazend vee. Gevolg: koeien op stal, niemand gezond en gelukkig, geen natuurlijke plek meer om te grazen en te kalveren. “En d’een werpt ‘t op den ander”. Volgens het natuurdecreet mogen slechts 2 koeien per ha grazen tot 1 juli, dan weer 10 stuks tot september, dan weer 2 etc. Een van zijn grote klachten is dat de Doode Bemde wel wordt onderhouden, maar dat het Dijledal aan de kant van Oud-Heverlee totale wildgroei ondergaat, zelfs de distels tieren er welig. Wie redt het Dijledal? En ten bate van wie of wat? Vroeger was het zo: om de 2 jaar werden de Leigracht (in St.-Joris-Weert) en de Leibeek (in Oud-Heverlee) geruimd door gemeentewerkers. De smurrie werd gewoon op de kant gelegd en geen mens had ergens last van, dachten we, alleen de natuur misschien, maar dat weten we niet meer. Nu is het zo: sinds het Dijledal en de Doode Bemde beschermd natuurgebied werden verklaard door de Afdeling Algemeen Milieu- en Natuurbeleid (Aminal) van het Departement Leefmilieu te Brussel, mogen de beken niet zomaar zonder toestemming geruimd worden, laat staan dat men het slib gewoon aan de kant werpt. Dat spul is immers giftig en moet ergens ver weg verbrand worden (in de buurt van wie?). Pertinente vraag: waarom heeft de verantwoordelijke overheid zoveel tijd nodig om tot het verplicht storten van rioleringsafvalwater in de daarvoor bestemde kanalen over te gaan? Waarom gaat deze lozing nu, anno 2003, nog steeds via een open beek/gracht de Dijle in? De middeleeuwen deden het niet slechter.

	De Leibeek bovenaan, en de leigracht, onderaan, monden uit in de Dijle		Gemeentelijk probleem? Door het Dijledal te beschermen als natuurgebied in onze gemeente zijn de grachten niet meer geruimd en bijgevolg dichtgeslibt omdat de kostprijs van de ruimingswerken aanzienlijk zou verhogen door de strengere voorwaarden verbonden aan de ruimingswerken (vergunnning aanvragen bij de provincie, die weer andere instanties moet raadplegen, tijdsduur verscheidene maanden, ach ja, de bureaucratie (of was het Gemeentelijk probleem:democratie?) Deze vergunning werd in juli aangevraagd. De totale lengte van zowel Leigracht als Leibeek samen bedraagt zo’n 6 km. Ontruiming van beide beken wordt geschat op 150 miljoen oude Belgische franken (3.718.402 euro), voorwaar geen kattenpis voor een gemeentelijk budget, zelfs dat van de onze. Zonder subsidies kan de gemeente dit niet klaarspelen. Zeker niet vergetend dat die ruiming van de beken dan nog elke 2 jaar moet gebeuren totdat Aquafin zijn beloftes nakomt en al het afvalwater rechtstreeks naar de zuiveringsstations gaat. Dit kostenplaatje is een valabele reden om het probleem op de lange baan te schuiven. Eind augustus 2003 keurde de gemeenteraad de ruiming goed van een lengte van 350 m van de Leigracht in St.-Joris-Weert. Omwonenden van deze gracht hebben op diverse tijdstippen last van het onderlopen van tuinen en kelders. Vandaar dat de gemeente hier start met de eerste ruimingswerken. De weilanden rond de Leibeek worden (werden) bevolkt door grazende koeien en deze soort wordt nog altijd lager ingeschat op de beschavingsladdertrap. De ruiming van de Leibeek zal dan ook nog wel een aanzienlijke tijd op zich laten wachten. Aquafin engageerde zich al jaren geleden tot het meedenken aan een oplossing voor dit probleem: alle afvalwaters direct laten stromen van Oud-Heverlee naar het zuiveringsstation in Leuven en van St.-Joris-Weert naar het zuiveringsstation in Neerijse. Maar nu wil Aquafin pas in actie treden als de gemeente het afvoerwater van een 200-tal inwoners van Oud-Heverlee heeft ontdubbeld, dwz huisvuilwater de ene buis in, regenwater in de ander; nogmaals een kostbare zaak. En Aquafin zelf zit, hoe raadt u het, ook al krap bij kas en wil eerst andere prioritaire projecten aanpakken, welke hebben we nog niet vernomen. Schadevergoeding: volgens de gedupeerde boer zouden er andere weidegronden in ruil aangeboden moeten worden als er geen financiële vergoeding wordt voorzien; volgens de gemeente zal eventuele schadevergoeding aan bewoners/boeren betaald moeten worden door Aminal. Ado heeft Aminal niet meer kunnen interviewen voor dit nummer, maar zal voorlopig het antwoord uit andere persberichten weergeven over het Leigracht-probleem: : “wij verhinderen niet dat de gracht geruimd wordt, de gracht valt onder de bevoegdheid van de gemeente en zij moet de vraag indien tot ruiming van de gracht. Als die aanvraag komt, zullen we die bekijken. We zullen zeker niet akkoord gaan met een zeer diepe ruiming. Maar een beperkte ruiming om te verhinderen dat het rioolwater naar de weiden vloeit, moet zeker kunnen. Maar in dit natuurgebied kunnen we niet toestaan om de weide volledig droog te leggen.”

	Tot slot...		Tot slot: de schepen van milieu van de gemeente had nog een suggestie: de hogere overheid zou een commissie kunnen samen roepen om deze problematiek eens “neutraal” te bekijken en beoordelen. Goed idee, denken wij bij Ado, mits zo’n commissie binnen de volgende overstromingsweek samenkomt en dan vóór de zondvloed een beslissing neemt.