Toots en het leven in Haasrode


	uit ADO 125: Is er nog leven na den achten in Haasrode? Voorwaar vrienden, mijn zelfopgelegde journalistieke opdracht bleek niet eenvoudig. Ja, waar beginnen? Dorst voor drie, maar met welk café zou ik beginnen? “In het elfste gebod”? Het intrigeerde me tenslotte al langer of ze met hun naambord bewust wilden zondigen tegen het Groene Boekje. Of kiezen voor “de Veldduif” om eens te kijken of het interieur er even onwaarschijnlijk authentiek gebleven is als de buitengevel. Maar ’t Is “Den Deugniet” geworden. Tenslotte was er die avond weer iets speciaals. Alhoewel, het gerucht doet de ronde dat het daar zo dikwijls iets speciaals is, dat dat normaal geworden is. We zouden het in/aan den deugniet zelf vragen… Toots *Geeft Toots (rechts) hier de laatste instructies aan Frans Pelgrims (midden) en Wim Van Calenbergh ?*

			Toots: “Ja ja, we hebben hier al wel ’t een en ander georganiseerd: live- optredens van muzikanten, speciale thema-avonden zoals seventies fuiven, champagnefuiven op nieuwjaarsdag, aprés-ski fuiven, speciale supporter-fuiven waar er op geen inspanning gekeken werd om een echte stadionsfeer te creëren (inclusief echt gras op de toog !) Bij het volgende EK komt er ook iets speciaals, er zal resoluut gesupporterd worden voor oranje. Zowat de hele Hollandse kolonie zal dan in de Deugniet te vinden zijn. Maar het plezantste is, dat er soms gewoon niks georganiseerd is, en dat er spontaan een feestambiance ontstaat. Dat zijn nog de plezantste momenten, daarvoor zou ik dit voor geen geld willen missen. Want eigenlijk ben ik onderwijzer van opleiding, maar ik heb van mijn hobby mijn beroep gemaakt. Sinds vorig jaar heb ik er nog een paar beroepen bij: ik ben naast tapper en uitbater nu ook kok en afwasser van de “Toilsiré” keuken. ‘s Middags kan je hier al terecht voor snacks en spaghetti’s. En in de zomer serveren we op het terras! Hier in Haasrode heb ik ook mijn bijnaam “Toots” gekreen. Eigenlijk heet ik gewoon Paul Tielemans. Naar mijn beroemde naamgenoot-muzikant hebben ze mij dan ook maar “Toots” gedoopt.

			Aan het café is ook een zaaltje, waar vroeger heel wat verenigingen vergaderden. Maar dat zaaltje kunnen we voor het moment niet gebruiken omwille van de slechte geluidsisolatie. Ondertussen run ik dit café al meer dan tien jaar, en dat hebben we onlangs uitgebreid gevierd met een optreden van Kurt Wattez. “ Die avond liep het café nog iets voller dan gewoonlijk. Het was immers de derde woensdag van de maand, en dan staat er altijd een optreden van een stand-up comedian geprogrammeerd. In een hoek van het café was een klein podium geïnstalleerd waarop deze keer Wim Van Caelenbergh en Frans Pelgrims hun ding deden. In de beste traditie van “stand-up comedians” kregen ze het publiek aan de slappe lach. Cafébaas “Toots”: “vorig jaar zijn we daarmee begonnen, We kregen hier al gekende namen als Piv Huvluv, Vitalski, Alex Agnew, Fritz Van den Heuvel... We kunnen putten uit een uitgebreid collectief aan talent. Maar ’t is ook de bedoeling podiumkansen te geven aan beginnend talent. En het werkt, sommigen waren hier vorig jaar ook, en dan zie ik hoe het niveau van hun optreden en de zelfverzekerdheid waarmee ze hun act brengen weer gestegen is.” Zullen we meteen een oproep doen aan onze dorpsgenoten? “ Ja, waarom niet, zelfs een absoluut beginner kan hier eens proberen!” Meer inlichtingen: “Den Deugniet” Milsestraat 39, Haasrode. Optreden stand-up comedians: elke derde woensdag van de maand. Wie er woensdag 11 februari komt staat nog niet vast. Laat u verrassen! De toegang is gratis.

	woensdag 17 december 2003 Frans Pelgrims en Wim Van Calenbergh draaien alle twee al enkele jaren mee in het circuit. Wim begon als liedjesschrijver-zanger maar na de split van de groep waarmee hij optrad, ging hij solo verder. “Als je meer wil zijn dan ‘mannetje met gitaar’ dan begin je meer en meer werk te maken van je bindteksten en zo rol je er vanzelf in”, weet Wim. Frans Pelgrims lijkt dan weer wel geboren als komiek, “het welde al op tijdens de toneelopvoeringen op college”,vertelt Frans. In alle geval, samen kregen ze schijnbaar moeiteloos het café plat in Haasrode. Wim startte met een originele “Black&Decker“ song en breide daar nog enkele sketches aan vast. Aan een echt on-limburgs tempo, reeg Frans daarna de éne spitsvondigheid aan de andere. Handig inspelend op zijn publiek, werd het gauw een hilarische toestand. Echt geestig zijn, zonder platvloersheid, het kan dus nog in deze hypercommerciële tijden.

uit ADO 125:

Is er nog leven na den achten in Haasrode?

Toots