spacer.gif (820 bytes)
4blauw.gif (837 bytes)

   uit ADO 126

spacer.gif (820 bytes)

De jeugdclub JooW moet weg uit het parochiehuis in het centrum van Oud-Heverlee. 
Hoe kijkt JooW er zelf tegenaan?

10 jaar JooW in stalen prefab

spacer.gif (820 bytes)
4blauw.gif (837 bytes)   spacer.gif (820 bytes) Dat Jeugdhuis JooW niet voor altijd in de oude pastorij zou mogen huizen, wisten we van bij het begin, nu precies 10 jaar geleden. De pastorij is een beschermd monument en dus niet echt bedoeld als plaats waar jongeren zich kunnen uitleven. Daarom wordt er vanuit de gemeente al enkele jaren gezocht naar een ander onderdak voor de jeugd van JooW. Begin 2003 vernamen we dan ook dat de gemeente een stuk grond aan de voetbalterreinen zou kopen waarop onder andere ons jeugdhuis zou komen te staan. Natuurlijk wisten we dat de bouw daarvan nog enkele jaren kon aanslepen. Maar wij hadden niet echt haast. Ondanks het dure onderhoud blijft die pastorij een prachtig gebouw, met voldoende ruimte om allerlei activiteiten te organiseren, zoals optredens, fuiven of een culinair weekend. Verder is er ook plaats voor repetitieruimtes voor jonge muzikanten, voor onze eigen uitleendienst en administratie. En ook de centrale ligging biedt prachtige mogelijkheden, denk maar aan onze jaarlijkse wielerkoers of het dorpsfeest op 11 juli.

Twee keer verhuizen 

Maar de gemeente had duidelijk wél haast. In september wist schepen van jeugd, Adri Daniëls, ons te melden dat we misschien zouden moeten vertrekken nog vóór onze nieuwbouw er staat. Wanneer, naar waar en hoe, kon hij niet vertellen, maar het was duidelijk dat we uit de pastorij moesten. En liefst snel, want in het beleidsplan had men gesteld dat er in ons huidige gebouw een naschoolse kinderopvang zou worden geïnstalleerd. Enkele maanden hoorden we niets meer over een mogelijk vertrek op korte termijn. Groot was onze verbijstering dan ook op de kernvergadering van 23 februari 2004. Adri vertelde toen dat hij een “oplossing” had gevonden. Vanaf 1 juli moet de naschoolse kinderopvang in de pastorij georganiseerd zijn. Wij moeten tegen dan verhuisd zijn naar het terrein aan de Zoete Waters waar vroeger de Ballon stond. Daar zal de gemeente een prefabgebouw laten zetten. We zouden er dan een jaar of drie moeten blijven, waarna we opnieuw moeten verhuizen naar de nieuwbouw. Adri was er van overtuigd dat wij heel gelukkig zouden zijn met deze “doorbraak”. Wij hebben toch enkele bedenkingen…

Kinderopvang 

De waarom-vraag was de eerste die opkwam. Waarom moeten wij plaats ruimen voor een kinderopvang en voor 3 jaar naar een ander gebouw trekken? Waarom moet die kinderopvang nu net daar komen en juist dan? Wel, op 1 juli moet die naschoolse kinderopvang er in de pastorij zijn omdat de gemeente de subsidies ervoor anders verliest. En subsidies zijn voor de gemeente erg belangrijk. De naschoolse kinderopvang moet ook buiten de scholen zelf worden georganiseerd, iets wat tot nu toe niet het geval was. De pastorij is bovendien een bijzonder mooie locatie voor de kinderen. Het ligt pal in de dorpskern, vlak bij de scholen en er is een grote tuin. Maar de inrichting van de pastorij als kinderopvang is toch niet vanzelfsprekend. Het gebouw is in zeer slechte staat: de muren zijn rot en beschimmeld, de eerste verdieping staat bijna op instorten, de verwarming verbruikt ongelooflijk veel en ook qua veiligheid is het zeker niet in orde. Het lijkt ons dat het gebouw volledig moet worden gerenoveerd. Dit moet bovendien zo snel mogelijk gebeuren. En daar is veel geld voor nodig. Maar dat geld wil de gemeente deze keer wél investeren, terwijl wij met de JooW al 10 jaar alles zelf proberen recht te houden. Zonder de JooW, was het gebouw waarschijnlijk al lang ingestort…

De Ballon 

Na de eerste schok en het willen weten van “Waarom?!?”, kwam natuurlijk het “Hoe?”. We moeten toegeven, Adri’s keuze van de vroegere Ballon is zeker niet zo slecht. Het is een groot terrein waar de funderingen en alle faciliteiten, zoals riolering en sanitair al aanwezig zijn. Dat maakt het gemakkelijk om zeer snel te bouwen. Daarnaast zijn er weinig directe omwonenden die van eventueel nachtlawaai zouden kunnen wakker liggen. Deze afgelegen ligging heeft natuurlijk ook een negatieve kant. In de Dorpsstraat is er meer kans tot sociaal contact en kunnen we meedraaien in het dorpsleven. Maar op het ogenblik staat er dus nog niks recht van ons nieuw jeugdhuis. Na zelf naar de gemeenteraad te zijn geweest, de verantwoordelijke ambtenaar te hebben gecontacteerd en aangedrongen te hebben op een vergadering met hoofd van de technische dienst Van Vlasselaer en de schepen, kregen we een kans om mee te onderhandelen over ons nieuw gebouw. Want ook al staan wij niet te springen om deze verhuis, toch willen wij er het best mogelijke uithalen voor onze meer dan 120 leden. Wij hebben dan zelf ook een plannetje ingediend van hoe wij zouden willen dat het er uitziet. Met als resultaat dat er momenteel een plan is dat zowel voor de gemeente als voor ons een aanvaardbaar compromis is.

Inpakken en wegwezen 

Als het plan nu wordt goedgekeurd, kan de architect aan het werk. En dan zouden we binnen enkele maanden moeten verhuizen. Maar een jeugdhuis is meer dan een gebouw alleen. Als jeugdhuis kunnen we niet rekenen op een algemene overkoepeling, wat bijvoorbeeld een chiro wel kan. JooW werkt uitsluitend met vrijwilligers, die zich voor onbepaalde tijd engageren. Daarom is het niet vanzelfsprekend om onze werking te verhuizen, en al helemaal niet om zo’n verhuis twéé keer te organiseren. Het vraagt dus een engagement op lange termijn. De periode waarin de verhuis zal gebeuren is voor de jongeren bovendien sowieso erg druk met de examens in het vooruitzicht. Maar hoe dan ook, wij met het bestuur willen deze situatie zoveel mogelijk in voordeel van de JooW doen uitdraaien en… Wij gaan er gewoon voor! En begin juli vieren we 10 jaar JooW aan de Zoete Waters.

Rebelse ouders 

Hoewel we van onze leden voornamelijk positieve reacties krijgen over de houding van het bestuur, is de reactie van heel wat ouders anders. Meerdere malen hoorden we dat we veel te braaf zijn en dat het ‘in hun tijd’ toch anders zou zijn geweest. Het gevoel van de jaren zeventig kwam terug boven en om ons in de pastorij te houden, waren ze onmiddellijk bereid tot het organiseren van protestacties en petities. Enkelen stonden zelfs al klaar om hun tent in onze voortuin op te slaan. Voor één keer moesten wíj dus hun enthousiasme temperen… 

                                                              Esther Goris Bestuurslid JooW

Reacties welkom op  verhuis@JooW.be

 

spacer.gif (820 bytes)