 |
|
|
Al was het maar om het contraire van dit blaadje geen geweld aan te doen, moet dit een van de artikels zijn dat het langst in de la bleef liggen, maar dat ligt natuurlijk aan de naam van het café. |
|
|
In de rapte, toen nog
"Au bon coin" links op de foto
|
|
|
|
 |
In 1930 telde onze provincie nog 16.000 kroegen ofte cafés. Nu zijn er zelfs dorpen waar er geen meer is. Niet zo in Sint-Joris-Weert, waar we voor ons reekske over de cafés van Oud-Heverlee aanbeland zijn en alwaar het enige nog overblijvende café pal in het centrum van dit dorp van 650 huizen ‘In de rapte’ heet. Toen de moeder van Nancy – de uitbaatster - jong was telde het dorp nog een 12-tal cafés... we spreken over de jaren 60. Aan de overzijde van de taalgrens, in Nethen, zijn er nu nog 3 cafés... wat moeten we daar nu bij verzinnen? En toch: bij Nancy komt nogal wat volk uit Nethen over de vloer. De culturele diversiteit in de praktijk zullen we maar stellen. Het doet goed wat Frans te horen. Op de verjaardag van Karl Marx onlangs was het 5 jaar geleden dat Nancy dit café overnam. Het heette vroeger ‘Au bon coin’ (zie foto). Zou het kunnen dat de naam wat met het café aan de andere kant te maken had? Later veranderde de naam tot “In den bareel” Den bareel werd toen nog met de hand over de straat getrokken. Qua naam voor het café zijn er nu wel nogal wat concurrenten: zo is er in Leuven het ‘Vluggertje’ en zijn de cafés in Vlaanderen waarin het woord ‘wip’ voorkomt ontelbaar. Ons volk heeft blijkbaar iets met wippen, liggend(e) of anders. Of gaat het om een kaartspel? |
|
|
|
Er wordt op die plek al zeker meer dan 70 jaar café gehouden. De wat langer ingezetenen van de gemeente weten nog dat er aan het café vroeger een ‘Welvaart’ verbonden was, (dat was zoiets als een kleine ‘spar’ avant la lettre – elk rechtgeaard dorp had er zo één) met coiffeur en dat het vroeger ook duivenlokaal was, en – hoe kan het ook anders - een fritkot (bij
Geneviève). Vroeger werd het door ‘Marianne en Julien’ uitgebaat. De beroemdste politica met die naam uit het dorp hebben ze hier in het café echter nog niet gezien... Er zitten nogal wat kleurrijke figuren tussen de klanten. Een van de braafsten onder hen is zotte René, die graag zingt en onnozel staat te doen en dan ter compensatie ontbijt of taart meebrengt... of Franske, een Anderlechtsupporter in hart en nieren... of Georgeske, een vroegere melkboer die zelf nog café heeft gehouden en nu zowat de vaderfiguur van In de rapte is. De avond van het bezoek van de redactie spurt de moeder van Nancy binnen, die even de zaak overneemt. Ze loopt rond met reclame voor het café van dochterlief op de rug. Zoals elk rechttoe-rechtaan café heeft ook dit etablissement nogal wat van doen met sport. Sportclubs en -verenigingen zijn er klant aan huis: de vissersclub, de dartsfanaten, de mensen die kicken op kickers, de voetbal- en de volleybalclub. Tijdens het weekend verandert het publiek wat: onze gemeente is een van de trekpleisters als het op wandelen aankomt.... Ook de ‘trial’fanaten laten zich kennen in het café. Maar ook de postbodes vinden er elkaar na hun ronde. In de rapte is – hoe kan het ook anders - een Stella/Inbev café, vroeger een Wiels café. Als je aan de toog hangt, kan je met je voeten terecht op een voetbalk die uit hoefijzers gemaakt is. Geluk verzekerd dus voor al wie bij Nancy – een paardenliefhebster - aan de toog heeft gehangen. In de rapte is donderdag gesloten, de andere dagen open van 10.30 tot 01.00 uur en in het weekend wat later. Er wordt gewoonlijk maximaal drie weken gesloten voor de jaarlijkse vakantie, meestal eind augustus/begin september. A la vôtre... |
|
|
In de rapte...