 overzicht
start van de campagne
de campagne werd besloten
met een fakkeltocht
|
februari 2005
De provincie Vlaams-Brabant krijgt van de Vlaamse Regering de opdracht drie terreinen voor lawaaierige sporten te selecteren. Daaruit moet dan uiteindelijk een keuze gemaakt worden. De provincie stribbelt tegen, maar duidt toch drie gemeenten aan. Egenhoven wordt als meest geschikt verklaard (6,99 punten) gevolgd door Halle (5,17 punten) en Haasrode (4,97 punten). Geen van deze gemeenten worden geconsulteerd, tegen alle afspraken in.
september 2005
In de drie betrokken gemeenten groeit het protest. Zowel in Halle in Leuven als in Oud-Heverlee stemt de gemeenteraad een motie tegen de aanduiding van de lawaaisportgebieden.
november 2005
Er wordt een actiecomité opgericht in Haasrode. Op 12 november verschijnen de eerste grote protestborden en de eerste affiches aan de ramen. De actie krijgt ruim aandacht in de pers. In ADO wordt een petitie meegegeven.
december 2005
Het actiecomité slaagt erin om 2600 handtekeningen te verzamelen. Dat is een ongemeen groot aantal o.a.dankzij het huis aan huis actie voeren. Het actiecomité krijgt een lang onderhoud op het kabinet Anciaux en overhandigt de petitie. Ook in Egenhoven is een petitieactie gestart. Zij halen een 1000-tal handtekeningen op.
Op 17 december werd de actie in Haasrode besloten met een stille fakkeltocht naar het bedreigde terrein. Een 500-tal mensen namen deel.
Op 23 december kwam het verlossende bericht: de voorstellen van de provincie Vlaams-Brabant werden door de Vlaamse regering van tafel geveegd. ,,Als er geen lokaal draagvlak is, gaan we het niet door de mensen hun strot duwen’’, zei de bevoegde minister Anciaux (Spirit). Overigens, de Vlaamse regering heeft enkel vier terreinen in Limburg en drie in Antwerpen kunnen afbakenen als permanent terrein voor gemotoriseerde sporten. Ook daar zal niet “permanent” kunnen worden gecrost, maar wel regelmatig. De milieuvergunning zal preciezer stipuleren wanneer juist.
De andere drie provincies hebben nog geen terreinen. Zeer tot onvrede van het provinciebestuur van Limburg trouwens. Zij vreest nu een toeloop naar Limburg en noemt het argument dat er nergens een draagvlak voor deze sportterreinen gevonden wordt, “op dorpspolitiek lijkt en een Vlaams ministerie onwaardig’’. Anciaux hoopt later - na de gemeenteraadsverkiezingen - toch minstens één terrein per provincie te kunnen aanduiden. “Dat er uiteindelijk in een of andere provincie geen enkel permanent crossterrein komt, is theoretisch mogelijk, maar niet de bedoeling’’, zo zegt hij nog.
Waakzaamheid blijft dus geboden. De boodschap van het comité: “Vlaams-Brabant is te klein en te dichtbebouwd voor een
lawaaisportcircuit” is blijkbaar nog niet goed doorgedrongen.
|
Niet uit het nieuws te branden.
|
Niet uit het nieuws te branden.
Het inrichten van een lawaaisportcentrum was zeker niet de eerste bedreiging voor die 30 ha grote open ruimte.
Alhoewel het beschermen van de laatste open gebieden in Vlaanderen zowat in alle recente beleidsnota’s opduikt, verhindert dat niet dat de ene na de andere er een begerig oog op liet vallen.
Vroeger was een deel van het terrein in gebruik als stort.
- In 1990 meldde ADO dat er radioactief afval, afkomstig van de afbraak van een oude fabriek, begraven ligt. De KU-Leuven en OVAM voerden er metingen uit en er was zelf sprake van een strafrechtelijk onderzoek. In 1997 voerde het Studiecentrum voor Kernenergie, in opdracht van OVAM er nog metingen uit. Er wordt aangeraden om deze gronden niet als weiland of residentiele zone te gebruiken. Het is belangrijk om de grond niet om te woelen
- In 1987 poogde de gemeente van een gedeelte van het gebied een ambachtelijke zone te maken. Daar kwam toen fel protest tegen, ondermeer een petitie ondertekend door 3700 inwoners. Dat leidde tot een scheuring in de toenmalige CVP. Na de voor Fusiebelangen tegenvallende resultaten van de gemeentelijke verkiezingsuitslag, zeker in Haasrode, bleef het oprichten van deze ambachtelijke zone wel in het partijprogramma, maar werd er geen werk meer van gemaakt.
- Dan waren er nog verschillende geruchten en proefballonnetjes. Op het terrein zou een gevangenis komen of een crematorium.
- In 2004 gaf de gemeente toestemming om het vroegere Canivetstort met drie meter op te hogen met niet verontreinigde grond. Mooi zo, een sieraad in het landschap.
- In 2004 werd het terrein als een goede kandidaat beschouwd om zo’n 8 meter opgespoten te worden met slib van de Schelde, Rupel en
Durme. In november 2004 werd Haasrode door minister Peeters (CD&V) geschrapt als mogelijke locatie. Maar even later werd op die beslissing teruggekomen. Op 21 november 2005 kwam het verlossende bericht dat Haasrode met “absolute zekerheid” was afgevoerd van de lijst.
En de toekomst?
De toekomst zou moeten duidelijk zijn aan de hand van het structuurplan waaraan de gemeente naarstig werkt (zie elders in dit nummer). Daar dient zo’n structuurplan tenslotte voor.
Het gebied wordt als een “ruimte voor grondgebonden landbouw” gebied omschreven, maar veel wijzer zijn we niet geworden. Twee citaten uit de “aandachtspunten” rond dat gebied lijken elkaar tegen te spreken:
Enerzijds “de nood onderzoeken aan bijkomende of te herlokaliseren niet grondgebonden activiteiten met eventueel de inplanting van een agrarische bedrijvenzone.” Anderzijds staat er wel dat “grootschalige agrarische infrastructuren zoals serres, veestallen, …dienen te worden geweerd.”
En ten slotte…
Al die commotie heeft natuurlijk toch ook zijn positieve kanten. Heel wat inwoners die samen het actiecomité bevolkten, hebben mekaar beter leren kennen. Zij kunnen met tevredenheid terugkijken op een geslaagde actie en hebben de zekerheid, tegen alle negatieve vooroordelen in, dat hun stem er echt iets toe deed. Het zal de betrokkenheid rond het dorpsleven zeker ten goede komen.
|
