uit ADO 136

 Marcel Baert is overleden

Op 9 maart 2006 is Marcel Baert gestorven op 88-jarige leeftijd. Marcel werkte in de jaren ’80 mee aan de redactie van Achter d’Oechelen. Tussen 1980 en 1987 verzorgde hij een twintigtal artikels voor ADO.

Marcel was een speciaal man. Afkomstig van Stasegem werd hij salesiaan en verzeilde in Don Bosco Oud-Heverlee om er vrijwel 50 jaar te blijven. Een gewezen prof moraal en kerkelijk recht, maar dat was hem niet aan te zien. Sommigen kenden hem als de pater van het patronaat en de speelpleinen, voor de mensen van
Oud-Heverlee en vooral voor Vaalbeek was hij de onderpastoor. Een man van het volk en voor de kleine man, met eenvoud en dienstbaarheid die hem sierde. Vaak met de blije lach, niet verlegen voor een schalkse opmerking. Vaak ook lastig over het onrecht dat mensen overkwam. Niet voor niets bleef hij nog tot voor een paar jaar actief als proost van het lokale ACV en ACW.

Dat hij zich als onderpastoor jarenlang inliet met dat stoute blaadje Achter d’Oechelen, heeft wel meerdere wenkbrauwen doen fronsen. Zijn stukjes voor Achter d’Oechelen gingen vaak over heemkunde en geschiedenis, en over gewone mensen. Een interview met de schoenmaker die er mee stopte, of met pastoor Kerremans die er 40 jaar dienst had opzitten, of met KWB voorzitter Rom. En vele stukjes over etymologie: waar had Vaalbeek die oude naam “’t Senneke “ vandaan gehaald, van waar die naam Oud-Heverlee (in 1652 nog ooit als “Houtheverle” omschreven), Pragen, ’t Spaans Dak of dialectwoorden als kweddel en bra.

In 1985 trok hij op vraag van de werkgroep ontwikkelingssamen-werking van Oud-Heverlee naar Nicaragua, zowat als afgezant van de dorpsgemeenschap. Daarvoor was eerst geld ingezameld door allerlei verenigingen van het dorp om mee zijn vliegtuig-ticket te betalen. Marcel werd gevraagd goed rond te kijken of het geld van Oud-Heverlee aan eerdere ontwikkelingsprojecten daar in Nicaragua wel goed werd besteed. Het waren de jaren van de linkse regering in Nicaragua die net het regime van dictator Somoza hadden doorbroken. Het regime werd internationaal flink gecontesteerd, en ook militair aangevallen door de “contra’s” vanuit Honduras, met openlijke steun van de USA. Na zijn reis bracht Marcel enthousiast verslag uit over zijn wedervaren: op allerlei avonden en uiteraard ook in Achter d’Oechelen. 

Op de vraag of het bezoek aan Nicaragua hem ook veranderd had, vertelde hij dat hij gestopt was met roken. “’k ben nu ook overtuigder van de noodzakelijkheid van solidariteit. Vroeger had ik misschien kritiek. Ik had vragen over het goed gebruik van het geld van 11.11.11. Nu zie ik dat het geld daar goed gebruikt wordt. Ik heb de mensen daar met veel toewijding zien werken.” 

“g Goa zeere vort” was het bekende sappig Westvlaamse stopzinnetje waarmee hij vaak afscheid nam. Marcel is nu voor altijd “zeere vort” gegaan.