Uit ADO 139

De Gemeentelijke Academie
voor Muziek en Woord Een interview

Hoe het begon

Lieve Remmerie-Van de Kerkhove en Jomme Buys spraken in de zeventiger jaren een beurtrol af om jongeren uit Haasrode samen naar de muziekscholen in Overijse en Leuven te brengen. Ze vonden dat ook onze gemeente nood had aan muziekonderwijs en stonden zo aan de wieg van wat nu de succesvolle (800 leerlingen!) Gemeentelijke Academie voor Muziek en Woord is. Zij spraken met Jules Albrechts, toenmalig kabinetsmedewerker vam CVP-minister Jan Lenssens, en met burgemeester Vandezande over de nood aan een eigen muziekschool.

Toen na de gemeentelijke fusies in 1976 de muziekschool van Heverlee verdween, was er een vacuüm. Jules Albrechts was de man die via lobbywerk de nodige vergunningen verkreeg. En zo begon men in september 1985. De gemeente financierde. In 1987 werd de academie officieel erkend.

In die periode verdween het onderscheid tussen muziekscholen en conservatoria: Oud-Heverlee had zijn eigen academie.

In twee jaar tijd verdubbelde het aantal leerlingen van 80 tot 160. Vandaag zijn het er 800. Lieve Daelman was de eerste leerkracht met vier klassen notenleer. Was er in het begin enkel les piano, viool, gitaar en koperblazers, vandaag is er een veel ruimer aanbod.

Ongeveer een vierde van de leerlingen zijn volwassenen. Iets minder dan tien procent volgt Woord. Ook de hogere graad van de woordrichting is nu erkend, en niet langer enkel door de gemeente gefinancierd.

Kostenplaatje

Naast de lonen van de leerkrachten komt de overheid ook tussen in de werkingskosten. Het decreet bepaalt dat er circa 25 euro per uur leerkracht gesubsidieerd wordt. Dat is niet voldoende, stelt Johan Jonniaux, de directeur van de academie. De gemeente legt daar een veelvoud op toe. Niet alleen komt er ongeveer 18.000 euro per jaar vrij voor instrumenten, daarnaast zijn er ook algemene werkingskosten, meubilair, didactisch materiaal, enzovoort. We kunnen stellen dat naast het gebruik van de gebouwen ongeveer 60.000 euro per jaar uit de gemeentebegroting richting academie vloeit.

Samenwerken

De mensen zijn kwalitatief verwend, zeggen Johan Jonniaux en voorzitter Jan Meertens. We willen de béste muziek en het béste toneel. Daarom is het nodig dat elke vereniging zich constant bijschoolt. Samenwerken is daarom de boodschap.

De impact van de academie op het gemeentelijk weefsel is groot. De samenwerking met de fanfare is heel goed. Heel wat (oud-)leerlingen verjongen de harmonie. Jonniaux hoopt dat vanuit toevallige ontmoetingen de vriendschap groeit, de wederzijdse belangstelling en de gemeenschappelijke activiteiten. We moeten interesse hebben in elkaars producties en elkaar vinden. Zo kunnen we ons veilig voelen in samenwerking.

De co-productie met het KVLV was een prima project. Mét een vereniging kunnen we meer dan alleen. Waar zij beeldend creatief waren, waren wij muzikaal creatief. Een echte win-winsituatie. Veel mensen hebben voor het eerst een concert bijgewoond. Jonniaux hoopt met andere verenigingen (bijvoorbeeld toneelverenigingen) gelijkaardige activi-teiten te kunnen organiseren.

Feestjaar

Vorig schooljaar bestond de academie twintig jaar. Dit werd gevierd met twintig feestelijke activiteiten, van zeer klein tot zeer groot. Bij het totaalspektakel was de Roosenberg te klein. Even werd er door sommigen zelfs gedacht dat Clouseau in Oud-Heverlee was: zo veel mensen! Ook Spot on Strings was succesvol: meer dan 100 strijkers! Indrukwekkend was het afsluitend rockconcert live door de leerkrachten van de academie gespeeld.

Podiumzaal

Vroeger waren eigen gebouwen voor de academie gewoonweg niet aan de orde, stelt Jonniaux; vandaag is bij het gemeentebestuur het besef gegroeid dat de nood aan een eigen infrastructuur er wel degelijk is. In Sint-Joris-Weert zijn de lokalen boven de bibliotheek bijna in orde. Een volgende project zou Oud-Heverlee zijn. Het OCMW-gebouw zal gerenoveerd worden, heeft schepen Vanvlasselaer verteld, en er zouden ook lokalen komen voor de academie.

Sommige activiteiten zoals koor, samenspel en toneel kunnen gewoonweg niet in een steeds voller wordend klaslokaal. Er zijn immers leeshoeken, een computerhoekje … We zitten dus voortdurend in elkaars vaarwater.

Jonniaux hoopt dat de gemeente werk zal maken van een zaal voor podiumkunsten. Och, zegt Jonniaux, de zaal zal elk weekend volgeboekt zijn: toneelverenigingen, harmonie, violet, … Ook Jan Meertens drukt op de noodzaak van een zaal voor Podiumkunsten in onze gemeente en hoopt dat de gemeente dit project ter harte neemt.

De academie kan nog steeds groeien, maar er zijn nog praktische beperkingen. Een podiumzaal zou veel oplossen: betere verlichting en geluid, gedaan met sleuren en opzetten.