Uit ADO 140

KRIS DEBRUYNE,
nieuw in de gemeenteraad, maar niet de jongste

Kris Debruyne, 36 jaar, gehuwd met werkende vrouw Carla en de enthousiaste papa van maar liefst vier superactieve zonen, adviseur Cera en actief als vrijwilliger bij verenigingen en activiteiten als de Landelijke Gilde, het zomerfeestcomité,
de Ronde van Leuven, de heksentocht in Haasrode, SVK-voetbalploeg ... Zo begint ongeveer het verkiezingsdrukwerk van Kris om zijn 13de plaats op de CD&V-lijst kracht bij te zetten. Daar staat ook vermeld dat hij voorzitter is van de cultuurraad Oud-Heverlee. Aan die ‘job’ komt nu een eind, want met 253 voorkeurstemmen is Kris zomaar bij zijn eerste poging als 8ste en laatste van zijn partij in de gemeenteraad gekozen.  Hoewel hij de cultuurdossiers zal blijven volgen, beschouwt hij zo’n cumulatie (adviseren en zelf beslissen) als onwenselijk.

Kris heeft zijn stemmen ongetwijfeld te danken aan zijn buren en vrienden in het kerndorp Oud-Heverlee waar iedereen hem kent en hij heel wat mensen bezocht
heeft in de aanloopperiode voor de verkiezingen  -  ‘politiek is netwerken’ zegt hij. Geboren en getogen in Roeselare, studeerde hij geschiedenis in Leuven (met eindwerken over de verhouding tussen kerk en staat). Hij ontmoette er Carla Christens, ook historica en afkomstig van Bierbeek, en samen wonen ze sinds 1999 in de Populierenlaan in de sociale wijk (“de wijk”) tegenover het station in een niet zo heel groot huis met een toch tamelijk grote tuin -waar het altijd heel druk en gezellig toeven
is (je moet wel tegen een beetje lawaai kunnen).

Eind 2000 werd hij bestuurslid van de plaatselijke CD&V-afdeling. De politieke gedrevenheid kreeg Kris van thuis mee want zijn vader was schepen en OCMW-voorzitter voor de CVP in Roeselare en een oom was gedeputeerde van de provincieraad. Sinds 2003 werkt hij bij Cera als een van de vier adviseurs voor de maatschappelijke projecten van deze coöperatieve financiële groep en zijn werkgebied bestrijkt een uitgebreide regio (Vlaams-Brabant, Brussel, de Oostkantons, de helft van Oost-Vlaanderen en het grootste deel van Limburg). Wie Cera’s financiële steun zoekt voor medische of sociale projecten, projecten rond armoedebestrijding, land- en tuinbouw, kunst en cultuur, maatschappelijk verantwoord ondernemen, lokale onderwijsinitiatieven of solidair bankieren en verzekeren in de derde wereld, kan bij Kris zijn licht opsteken. Over de projecten beslist hij zelf niet, maar als ze eenmaal goedgekeurd zijn, volgt hij ze op. Na zijn – kennelijk niet helemaal verwachte –
verkiezing als gemeenteraadslid, werd hij gevraagd om de regio Leuven in te wisselen voor de regio Hasselt, om zo de scheiding te garanderen tussen de politieke en professionele activiteit.

Kris was altijd al erg actief en nu wordt het wellicht nog drukker. Zelf claimt hij nog altijd drie avonden per week thuis te zijn. Gaan hij en zijn gezin de werkdruk aankunnen? Zelf heeft hij er goede hoop in en Carla steunt hem volmondig (haar eigen woorden). Zowel zijn auto, als zijn fiets zijn erg groot om zijn hele gezin te kunnen vervoeren tussen huis, school, zwembad, ...
 

Waar gaat hij, als lid van de meerderheid, het verschil maken in onze gemeente? Zijn ambities liggen, behalve bij cultuur en vrijwilligerswerk, op het vlak van deugdelijk bestuur, een motiverend personeelsbeleid, onderwijs, mobiliteit, communicatie. Hij vindt het bijzonder belangrijk dat er gestreefd wordt naar openbaarheid en openheid van het beleid (“overleg met alle betrokkenen”). Een goed en pragmatisch bestuur waarbij ook ideeën van de oppositie ernstig genomen moeten worden. Als het aan Kris ligt, komt er een gemeentelijk ‘bestuurscharter’, een geheel van ‘afspraken met de burger en de personeelsleden’ – iets wat moderne bedrijven ook met hun werknemers of belanghebbenden hebben.

De integratie van het VKT in de gemeente vindt hij een prima zaak: de Rozenberg moet beter gerund worden (bijv. duidelijke tarieven, eenvoudige reservatie) en er moeten wat investeringen gebeuren zodat theatervoorstellingen er eindelijk mogelijk zijn of (kleinere) muzikale optredens, vergaderingen, enz.  zonder dat de inrichters tonnen materiaal moeten aanslepen. In deelgemeente Oud-Heverlee bijv. mag (moet) de parochiezaal gerenoveerd worden, maar de tuin (het groene hart van het dorp) en het initiatief van de parochieploeg moet blijven.

Hij pleit voor een goed openbaar vervoer, dat rekening houdt met de gebruikers - weloverwogen stopplaatsen voor De Lijn, meer verbindingen tijdens de weekends of naar UZ Gasthuisberg of een nachtbus van en naar Leuven zijn geen overbodige luxe. Hij is voorstander van goede fietsverbindingen, bijv. langs de spoorlijn van Sint-Joris-Weert (langs de Doode Bemde) tot in Leuven. Een aangename leefomgeving en de verkeersveiligheid in de dorpskernen en aan de scholen is volgens hem prioriteit. De aanleg van bredere voetpaden in de dorpen, bijv. in de Dorpsstraat of de Bogaardenstraat Oud-Heverlee (gekoppeld met een vernauwing van de straat, waardoor wagens beurtelings kunnen passeren), zou de snelheid van de wagens drukken en voetgangers zouden met een geruster hart er kunnen wandelen. Aan het Zoet Water zouden auto’s veel meer in de richting de parking aan het sportterrein moeten gekanaliseerd worden. En ook het sluikverkeer moet worden aangepakt en de  Weertse Dreef als autoweg moet dicht.

Gaat Kris een einde maken aan het soort bouwbeleid waarbij grote villa’s en zelfs klinieken in een residentiële wijk kunnen worden neergepoot zonder dat buren ervan iets weten totdat de muren worden opgetrokken en de bomen omgehakt? Kris belooft alleszins om zijn positie in de meerderheid en in het bestuur te gebruiken om aan de geheimpolitiek rond dit soort dossiers een einde te maken. Van dit enthousiaste en welbespraakte gemeenteraadslid gaan we vast nog veel horen. Parlementaire ambities zegt hij niet te hebben, maar schepen wil hij bij eerste gelegenheid vast wel worden en wellicht sprak uw redactie wel met een toekomstige burgemeester.