 |
|
|
|
Het nieuwe format
|
|
|
 |
Soms doet
een mens eens iets voor ‘den eerste keer’. Zo ben
ik gaan luisteren naar het groooote verkiezingsdebat. Toen een kennis
sprak
over de bad, dacht ik aan een taalfout namelijk
het is niet de bad maar wel het bad -zoals men
verkeerdelijk wel eens
zegt het brandweer in plaats van de brandweer - maar ik was verkeerd.
Een debat
in onze gemeente, inspraak in je uitspraak, geweldig.
Omwille van het vermijden van alle mogelijke beïnvloeding van stemming of coalitievorming door mijn schrijven, geef ik wat na de feiten mijn relaas. Want dat mijn schrijven invloed heeft getuige de Panamarenko op de vijver en de evolutie binnen het VKT . Maar dit volledig terzijde. Ik daar dus naar toe want ik was wel eens benieuwd naar alle beloftes en initiatieven en voornemens. Ja, the sky is the limit en het voordeel is dat skai goed afwasbaar is. Gemeente’t of gemeente ‘t nie. En geluk en politiek hebben te maken met een goede gezondheid en een slecht geheugen. De parochiezaal. Mij in de plaats stellend van de bewindsploeg zou mij toch al onmiddellijk het schaamrood naar het hoofd zijn gestegen. Goed van ado het daar te organiseren. Een zalige zaal qua mogelijkheden, qua authenticiteit, waar ieder over de vloer kan komen, laagdrempelig letterlijk en figuurlijk maar wat uitzicht betreft niet meer van deze tijd . Heb je die toog en vooral achter de toog al eens goed bekeken. Als bij ons op het werk een kras in een kookpot is, komt de veiligheidsadviseur en kunnen we de boeken sluiten. De toegangsdeur, de stopcontacten, de oubollige planchetten, de wc’s waar slechts éénmaal per jaar en dan nog maar één iemand en mits Mister Propre iets kan aan kan doen (naam verkrijgbaar bij ondergetekende). En dat voor een gemeente met de mediaan van rijkste inwoners . Ik had u nooit een Roosenberg beloofd. Maar dit volledig terzijde |
|
|
|
|
Op het verhoog de vier partijen, twee mannen , twee vrouwen. Dat moet zo, fifty fifty. Mannen maken plannen en vrouwen nu ook. Maar moeten mannen nu ook aan twee dingen tegelijk leren denken ? . En eigenlijk vond ik het wel enorm wat daar op het podium, mede dankzij de goede moderator, Misjoe Verleyen, ook een vrouw, te ervaren was. Ik heb het hier niet over de inhoud. Daar heb je al te pas en te onpas over kunnen lezen. Nee, het ging over de vier verschillende types op het podium. Kijk, ik ben van plan naar VRT te schrijven met een nieuw format : in plaats van ‘Thuis ’, ‘Gemeente’. Die” vier mensen”, die vier partijen waren ook vier verschillende karikaturen, waar dramaturgisch veel mee te doen moet zijn. Schrik hebbende, en ik heb rap schrik, voor represailles zal ik hier ook al zeggen dat men van mij ook een karikatuur mag maken. Want de beste stuurlui staan aan wal. En wie aan de boom schudt, vallen de appelen op het hoofd. |
|
|
  |
Type 1 : de oude politieke cultuur waarbij elke zin verwijst
naar 30 jaar terug . Het gaat eigenlijk niet om zinnen maar eerder om enkele
woorden want de burgemeester is geen man
van veel woorden. Hij had de tijdsgrens van de moderator niet nodig. Nu begrijp
ik na zoveel jaren de zinssnede : het woord is vlees geworden. Geen
praatcultuur. Af en toe een gezegde : Rome is ook niet op één dag gebouwd, een
vergelijking met Type 2 : de nieuwe politiek, gemediatraind, vlot ter taal, no nonsense, wat verwijzend naar de eigen privé enerzijds en de privé anderzijds, kortom herkenbaar. Ze neemt type 1 de woorden uit de mond. Duidelijk het managementtype, zoals men zegt met de competentie van een senior of is het een medior consultant master. Maar dan wel met gewone woorden gezegd. Nu ja, een spreekfout wordt eerder gehoord dan een denkfout. Heb je even voor mij?. Type 3 : het one-liner scoor- populisme van Tobback. Intonatie, accenten op de juiste plaats in een zin en vooral luid, klaar en duidelijk. Wij, kameraden, van het syndicaat en de partaai. ’t Is maar een begin, wij gaan door met de strijd (in voorkomend geval rekening houdend met het emancipatorisch en evrouwcimatorisch denken, wij gaan door met de strijk). Kortom, de Frank in Thuis. Ook het type met achterliggende boodschappen waarbij alleen insiders kunnen volgen, deze keer richting de administratie van het gemeentehuis. Laat mij nu ook eens uitspreken. Type 4 : vanuit de underdog positie. Graag willen de vinger op de wonden leggen, tussen zalven en aanvallen, het wat wiebelen op de stoel met een prinses op de erwt gevoel. Meest inhoudelijke thema’s aanbrengend, maar breng het maar eens over tegen al dat geweld. Aanval is de beste verdediging maar zulks geldt alleen voor de meerderheid, nadat jij ze hebt aangevallen. Het gemeentebestuur heeft daar te weinig voor gedaan. |
|
|
|
Zalig toch, daar zo naar kijken. Maar
voorakkoord of niet, we hadden heel snel onze (‘nieuwe?’) gemeenteraad.
En vanuit de achteruitkijkspiegel gezien betekent dat : Er zijn nog zekerheden in de wereld. |
|
|
|
