 |
|
|
|
De rubriek
Dieren in nesten: van het kastje naar de muur |
|
|
| Tijden veranderen. Meer en meer wordt er belang gehecht aan de rechten van het dier. Het gaat soms ver. Als je de krant leest, wordt een dier, bijvoorbeeld de hond, systematisch over het paard getild. Dieetproducten voor honden, een vermageringspil, een hondenkuur, hondenbegraafplaatsen, plastische chirurgie voor honden, zwaarlijvige honden, kapsalons voor honden, sluiting van Chinese lestaulants (meel bepaald omwille van gelecht nummel 67)… . Als een hond een kind bijt, is dat niet meer de schuld van die hond, maar van de eigenaar die hem niet goed heeft opgevoed. En zelf werkend in de sociale sector, dan zie je dat ook de eigenaar er niet aan kan doen. Dat het aan zijn opvoeding ligt. En ook diens ouders treffen geen schuld, want in ‘hunnen tijd’… . Inderdaad vroeger sprak men van een hondenleven voor wie miserie had en een prinsenleven voor wie het goed had. Nu is dat net omgekeerd geworden : een hondenleven is pure luxe en een prinsenleven, beste Laurent en Filip , is kommer en kwel. Niet raar dat Laurent zich tot de honden bekeert. En dan heb ik het nog niet eens over de rechten van de kat gehad : probeer acht katten maar eens zover te krijgen om een slee door de sneeuw te trekken. | |
|
|
|
|
Nu, het is met aan bijna zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dat Noë met zijn ark ooit aanbelandde in Oud-Heverlee. Meer bepaald in de Noëstraat aan het Zoet Water. De voornaam van Noë is dan ook Maurits. Dat is trouwens de reden dat Oud-Heverlee in tegenstelling tot mijn autochtone gemeente van afkomst Bierbeek zoveel voor dieren doet. En vooral voor de minder in het oog springende dieren. Dit is ook de bijbelse en de Limburgse logica : wat je voor de minste van de mijnen doet, heb je ook aan mij gedaan. Kijk maar naar ons ganzen- en eendenpark. Kijk maar naar de investeringen voor paddenoverzetplaatsen. Van de luxueuze, feng shui, Steineriaanse afgeronde padkeerkringen in de Bogaardenstraat tot de eerder landschapsvervuilende plastic zeilen aan de Waversebaan en inderdaad de Noëstraat. |
|
|
| Het laatste voorbeeld van deze diervriendelijke ingesteldheid dat mij en ‘die van ons’ opviel, was een bijdrage in ons zusterblad ‘Het gemeenteblad’, meer bepaald de winteruitgave op pagina 15. Ik citeer : “Met een aantal eenvoudige maatregelen kunnen we de zwaluwen in Oud-Heverlee al flink helpen.” Men zoekt mensen die een zwaluwnest aan hun huis willen installeren. Mits het invullen van een eenvoudig formulier, zelfs zonder indienen van een bouwvergunning, zonder een milieu-effectenrapport, zonder ingave van gegevens in het Mestaktieplan, zonder taxzegels, zonder foto’s in drievoud, zonder een verhoging van de brandverzekering kan men een zwaluwnest bouwen. Zoals je ziet krijgen dieren soms meer rechten dan mensen. Nu ik weet ook wel : één zwaluw maakt de lente niet, zeker in deze tijden waar de winter de winter niet meer is (ook niet in Antwerpen) en de lente de lente niet meer is. Op dikke truiendag was het zo warm dat ik mijn trui zelfs niet kon aanhouden. Maar dit volledig terzijde | |
|
|
|
Toen ik de bijdrage verder las, werd het mij toch
een beetje gortig. Met name: eens de aanvraag goedgekeurd, komt men met een
ploeg het kunstnest voor u ophangen met een hoogtewerker. |
|
|
|