Uit ADO 144

Sociale woningen: 't zit van binnen

De rubriek van de moderne allochtoon

Sociale woningen. Op het grote verkiezingsdebat sloegen alle partijen er mekaar mee rond de oren en leek het te gaan om 5 minuten politieke moed. Maar ik vrees dat het eerder gaat om een om de zes jaar wederkerend hot item dat staatshervormingsgewijs zes jaar stil ligt.

Net zoals wegenwerken de vaste timing hebben van ongeveer een jaar voor de verkiezingen aan te vangen en politiecontroles aan de school de week voor de verkiezingen plaatsvinden. Sociale woningen zijn belangrijk. Voor Groen vanuit de kansarmen en de kansbenen. Voor Rood vanuit de arbeider: ’t is maar een begin, wij gaan door met de strijd (voor de dienstencheques gaat dat dan als volgt: ’t is maar een begin, wij gaan door met de strijk). Voor de tsjeven vanuit het onwaarschijnlijk Europese dictaat van normen en regelneverij. Voor de Blauw vanuit het graantje dat misschien nog kan worden meegepikt in de eigen portemonnee. Kortom, zoals de voorzitter van de sociale huisvestingsmaatschappij van

Charleroi zijn overtuiging was: de beste stuurlui staan aan wal. Maar dit volledig terzijde.

Nu: wat is een sociale woning? Bestaan er dan ook asociale woningen, zo vraagt een mens zich in navolging van Luc de Vos af. Een open geest beleeft meer maar een open bebouwing hoeft toch niet socialer te zijn dan een gesloten bebouwing. Is een aanleunwoning de meest sociale woonvorm? En ook een geïsoleerde woning kan sociaal zijn. Nog een geluk want met al die druk rond de opwarming van de aarde, smijten ze je rond de oren met premies om je huis te isoleren. Een appartement hoeft op zich de apartheid niet te beklemtonen. En al die huizen met een hek rond, die echt huisvesting kunnen worden genoemd en waar je alleen als ‘hacker’ binnenraakt, kunnen best meevallen.

Een aantal heel exclusieve knappe huizen genre ‘de boot’ durf ik zelfs te bestempelen als sociaal-cultureel werk. Hoe knapper het huis, hoe meer het schenkt aan des mensens ogen en cultuur. Huizen kijken. Ik doe het graag. Een beetje Piet Huysentruit-achtig. Mooie moderne, rechtlijnige, balkvormig, miniminalistisch geïnspireerde Corbusier-huizen met een tintje Starck, een lamp van Modular en een Porsche 911 voor de deur maken mijn dag goed.
Ik heb het geluk dat er in mijn buurt de laatste jaren zo heel wat huizen zijn bijgekomen. Ik ben daar niet jaloers op maar net dankbaar: een streling voor mijn oog. Ik heb eigenlijk liever dat mijn buurman met een Porsche 911 rijdt dan ik.
Ten eerste als je erin zit, zie je de mooie lijnen van de wagen niet en ten tweede heb ik nood aan een trekhaak en dat doe je deze wagen niet aan. Nee, wat mij betreft heeft een sociale woning niets te maken met betaalbaar of duur, eenvoudig of chique, in een wijk of in een lint, met tussenkomst of zonder tussenkomst, voor mensen met en zonder papieren …

Ik stel voor dat we in de toekomst een sociale woning niet meer definiëren op basis van kostprijs, uitzicht en subsidie maar zoals het woord het zegt als een woning waar je welkom bent en de uitnodiging voelt. Goei mensen bijhouden zei bompa altijd. Goei mensen bijhouden. Sociale huizen houden rekening met andere mensen. Je merkt dat best als je in de straat rondgaat van ‘bel tot bel’. Er is niets leuker dan goed te worden ontvangen, kom binnen, ge moet niet in de kou blijven staan, ik had u verwacht, hebt ge al goed verkocht, een portooke hebben …
In sociale woningen houdt men Phil Bosmans indachtig rekening met een ander.
Zou het geen goed idee zijn om een top-tien op te stellen van sociale woningen in Oud-Heverlee. Per sms natuurlijk. Eén van de kanshebbers in mijn buurt is het klooster van de broeders van Don Bosco. Waar je in andere gemeenten op het nieuws de protesten

hoort van de buurt rond lawaai van kinderen op speelpleinen, zetten zij de armen open voor Chiro tot het hele Leuvense jongste volk. Trouwens chapeau ook voor de mensen daar in de buurt en daar zijn chique huizen bij! Geen gemor als er eens een bal overvliegt of als voor de vijftigste maal “het is Mega Mindy” weerklinkt.

Een andere laureaat is dat huis met die meneer – die het nu spijtig genoeg om gezondheidsredenen niet meer kan – maar die tot verleden jaar papier in zijn garage verzamelde, sorteerde en stapelde voor Poverello. Een sociale garage. Of de pastorie met onze pastoor Gie, die binnenkort van zijn welverdiend pensioen mag genieten maar tot diep in Afrika geroerd is. Ik sta er ook achter dat we wat meer mensen zonder papieren in onze gemeente zouden opvangen. Er is het Oase-huis in Sint-Joris-Weert maar wij, mensen met te veel papieren, kunnen toch wat meer aan.

Of de huizen van die mensen die een buurtfeest organiseren of samen als vrienden een lotto, totto, tuttifrutti onder gelijk welk motto in de parochiezaal organiseren. Of al die huizen van zoveel mensen die zich gratuit inzetten voor de voetbalploeg, de volleybalclub, de neerhofdieren, de kaartersclub voor rechtsvoetigen, de hobbyclub of … Dat zijn sociale woningen.

Een sociale woning, dat zit dus vanbinnen, zoals ook Clouseau wist te zingen.
Het is niet als er van buiten opstaat ‘sociaal huis’ zoals bij het OCMW, of ‘wij hebben het voor u’ van KBC, of ‘wie anders, u ?’ van de Post of ‘ je keert tevreden terug’ van de Carrefour dat het om een sociaal huis gaat.
Onlangs namen die van KBC het nog af van mij, diende ik een klacht in bij de Carrefour omdat ik niet tevreden terugkeerde en toen ik het telefoonnummer zocht van ons postkantoor was dat niet te vinden. Ik moest noodgedwongen langs het loket waar een wel vriendelijke mevrouw mij meldde dat het niet de bedoeling is dat de post wordt gebeld.
Wie anders, u?

Goei mensen bijhouden, ja. Goei mensen bijhouden.
En laat mij, kwestie van sociaal dienstbare uitsmijter,
u meedelen dat het nummer van de post 016/47.72.32 is.

Gerrit