Uit ADO 146

                            - 1988 -
De vorige politieke veldslag om de ambachtelijke zone

Het is niet voor het eerst dat er in Oud-Heverlee politiek slag wordt geleverd om een ambachtelijke zone. Dat gebeurde eerder al in 1988, met een hoogtepunt kort voor de gemeenteraadsverkiezingen.

Fusiebelangen, en vooral burgemeester Vandezande was toen voorstander van de aanleg van een ambachtelijke zone. Er werd gemikt op een terrein van liefst 35 hectare langsheen de expressweg Leuven-Haasrode, op de landbouwgronden tussen de E40 autosnelweg en Blanden. Een terrein dat ook nu weer als zoekzone werd ingekleurd.

Binnen de coalitie van CVP-Fusiebelangen ontstond grote verdeeldheid over dit plan. En niet alleen op politiek vlak. Er was een actiecomité opgericht dat ondersteund werd door tal van verenigingen: de landelijke gilde, acw, acv, …. Fusiebelangen duwde echter het plan door, het CVP bestuur sprak zich uiteindelijk uit tegen het plan. Op een cruciale gemeenteraadszitting stemden enkele CVP-mandatarissen voor het plan, tegen hun partijstandpunt in.

Prompt schrapte het CVP bestuur raadslid François Rentmeesters die meestemde met Fusiebelangen als kopman van de ontwerplijst voor de verkiezingen van 1988. En ook de CVP-voorzitter die mee verantwoordelijk werd geacht voor dat stemgedrag werd het vertrouwen ontzegd. François Rentmeesters liep over naar Fusiebelangen, en kreeg er de vijfde plaats op de lijst. Hij werd daarbij gevolgd door een deel dissidenten uit het CVP bestuur. Liefst drie voormalige lokale CVP voorzitters vonden hun weg naar Fusiebelangen, en stuurden samen een open brief naar de bevolking om steun te vragen voor Fusiebelangen: Maria Van Hoof, de toenmalige CVP-schepen, Gis Ponsaerts, gewezen CVP voorzitter, Fernand Goedhuys, gewezen CVP ondervoorzitter, en Jan Peperstraete, gewezen CVP voorzitter. Ze kregen later in Fusiebelangen ook nog het gezelschap van Jules Albrechts, eveneens een gewezen CVP partijvoorzitter.

De CVP verloor bij de gemeenteraadsverkiezingen en de SP nam de plaats in van de CVP in een coalitie met Fusiebelangen. De plannen voor de ambachtelijke zone verdwenen echter in de koelkast.

De politieke folders van toen logen er niet om: de discussie woedde met grote heftigheid. Getuige daarvan het verkiezingsdrukwerk in 1988 van de CVP Oud-Heverlee, ondertekend door Marc Schiepers, toenmalig CVP voorzitter. En thans kabinetschef van Melchior Whatelet, de staatssecretaris voor Begroting toegevoegd aan de eerste minister.

Citeren we daaruit: “De CVP wenst dat Oud-Heverlee een rustige landelijke gemeente blijft. Ze is dan ook radicaal gekant tegen de uitverkoop van een stuk natuurlijk landschap voor de inplanting van een ambachtelijke zone in Haasrode waarvoor in de naaste omgeving nog voldoende plaats is op daarvoor gereserveerde gronden.”

De CVP-folder ging verder: “In een lang pamflet poogt de uittredende burgemeester, kennelijk met een schuldcomplex, zijn houding inzake de ambachtelijke zone te verantwoorden (…) Wie overdrijft hier en waarom? Wie maakt de mensen wat wijs? Bij gebrek aan kandidaten voor de ambachtelijke zone in Haasrode vraagt het schoonmaakbedrijf A. Vandezande zelf onmiddellijk een stuk grond en wil er ook radioactieve goederen behandelen. Dat is de keiharde waarheid.”

“De ambachtelijke zone is echter maar een aanleiding. Ze heeft een oud abces doen openbarsten. Het gaat om het eigengereid optreden van een man die de burgers beschouwt als zijn cijnsplichtigen. Zoals nu blijkt is het eigenbelang niet uit de buurt. Maar wie niet instemt en een genuanceerd tegenvoorstel doet is onbetrouwbaar. Wie een ander standpunt verdedigt is algauw een terrorist. A. Vandezande neemt de overgrote meerderheid van de bevolking, die tegen zijn plan is, voor naïevelingen en hij negeert de volkswil”.

Marc Rom stond toen op de tweede plaats van de CVP-lijst, René Feyfer was lijsttrekker.
Marc Rom is nu schepen en net als Rene Feyfer nauw betrokken bij het opstellen van het gemeentelijk ruimtelijk structuurplan. Wat toen zo heftig werd bestreden door de CVP, wordt nu verdedigd door de CD&V schepenen.

Het kan verkeren.

Maar ook Fusiebelangen bakte het toen redelijk bruin in zijn verkiezingsfolders. Gaf boekjes uit zoals “De waarheid over de ambachtelijke zone”. Allerlei bezwaren werden daarin “weerlegd”. Er zou geen landbouwgrond verloren gaan, …want er zouden tientallen hectaren landbouwgrond vrijkomen omdat meerdere landbouwers er mee zouden stoppen. Over de talrijke handtekeningen die werden ingezameld werd bericht onder de titel “sociaal terrorisme”: “De zogenaamde vele handtekeningen tegen de ambachtelijke zone zijn het resultaat van zware sociale druk, die soms de vorm aannam van “sociaal terrorisme”. Er was meer moed voor nodig om niet te tekenen. Bovendien gebeurde de inzameling van handtekeningen op basis van valse tekeningen en plans.

Een hilarisch pareltje vinden we in het interview met dokter De Jaegher in de uitgave van “Fusiebelangen. Uit het leven gegrepen.” Dat was een folder die over de hele gemeente werd verspreid.

Dokter De Jaegher krijgt er een statement voorgelegd: “De mensen hebben een beetje schrik dat de ambachtelijke zone geen mooi zicht zal zijn.” Dokter De Jaegher: “Deze vrees is ongegrond. (…) Hier vlakbij, in Louvain-la-Neuve ligt een mooi voorbeeld. De ambachtelijke zone is er uitgegroeid tot een geliefkoosd wandelterrein voor kinderen met fietsjes en driewielers en voor jonge moeders met hun kinderkoetsen. Het landschap is er zo mooi verzorgt als op een golfterrein.” (sic) (met inbegrip van de dt-fout). (…) “Ik ben ervan overtuigd dat dergelijke ambachtelijke zone die mooi en groen wordt aangelegd een nogal wat mooier zicht is dan de autosnelweg met zijn voorbij vliegende kamions, of de achterliggende industriezone van Leuven.”  Het wetenschappelijk sérieux van dokter De Jaegher werd nog even onderstreept in het slot:….”Ik ben nu naar huis, inpakken. Want morgenvroeg moet ik naar een kongres.”

U merkt het: u kan het zo zot niet bedenken, of het werd in 1988 al gebruikt in de discussies over de ambachtelijke zone.
Dat belooft voor 2009.