Uit ADO 146

Buskers for Bochabela

Hoe komen die Zuid-Afrikanen dan ineens in België? Tja, ik denk dat we ons dat soms zelf nog afvragen… Door de enthousiaste medewerking van Jeugd&Muziek, Klara, het DKO (Deeltijds Kunstonderwijs), de nodige subsidies en sponsoring kon het project “Buskers for Bochabela” ontstaan. Onder de slogan ‘Muzikanten van hier voor kinderen van daar.’ werd er een heuse concertreeks op poten gezet. Startschot was de dag van het DKO waarop heel wat muzikanten uit verschillende muziekscholen over heel Vlaanderen de straat op trokken om muziek te spelen. Het geld dat we zo bijeen kregen gaat, samen met de opbrengst van de concerten, de cd verkoop en de foto’s van Jo Voets naar “The Bochabela String Orchestra”. Daarmee kunnen ze “een hele klompie viole koop”, zoals het Zuid-Afrikaanse volksblad het zo mooi omschreef.

Klinkt goed, nietwaar? Wel, ik kan u vertellen dat het nog beter was dan dat. We hebben de kans gekregen mensen te leren kennen die leven voor muziek, spelen en dansen tegelijkertijd, met handschoenen en muts aan tafel zitten (in Zuid-Afrika was het 30°C), niet kunnen stoppen met musiceren, naald en draad vragen om hun vals haar vast te naaien, eeuwig dansen, moeilijk op tijd kunnen komen, grote fan zijn van Beyoncé, uren aan hun haar kunnen prutsen, geen chocopasta kenden, en nog zoveel meer. Volgens Peter Guy hebben ‘de bochies’ vooral hun geloof in blanken teruggekregen. In Zuid-Afrika zouden ze voordien nooit met blanke jongeren zijn omgegaan.

Misschien klinkt het hele verhaal u iets te zoet in de oren. Dat kan ik best geloven. We kunnen uiteraard niet ontkennen dat het een uiterst drukke, hectische, soms verwarrende en chaotische
periode was. Héél veel mensen hebben zich dan ook héél hard ingezet om dit alles mogelijk te maken. Het was een periode van georganiseerde chaos, maar dat hoort zo.