ADO_147

Uit ADO 147

Oud-Heverlee en cultuur

Beter laat dan nooit

Er was een tijd dat we dit soort artikels moesten aanvatten met een leeg A4-tje. Want op vlak van kunst en cultuur van overheidswege was het hier lang een woestenij, de academie niet te na gesproken. Er was wel een cultuurraad: die niet werkte en waar niet naar geluisterd werd of waar men niet luisterde enzovoorts. En een VKT dat niet werkte en waar mismanagement tot een kunst verheven werd (en nog wordt?). Tiens: voilà: daar heb je de link tussen cultuur en economie waar velen naar zoeken.
Nu doen we het met een leeg kadertje, want er is eindelijk wat te melden.

Oud zeer

Zal Oud-Heverlee na een jaar of 8 of zo eindelijk werk maken van een cultuurbeleid die naam waardig? We herinneren ons nog ons interview met de toen nieuwe (en nu nog) schepen van cultuur evenveel jaar geleden, waarin de informatie meer van de interviewers kwam dan van de bestuurder…. Maar: we zijn weer aan ’t zagen, zekerst? We weten het weer beter, zekerst? Ouwe koeien?
Deze keer vallen we u niet lastig over hoe groener het op cultuurvlak is in de aangrenzende gemeenten. U weet dat onderhand al wel.

Cultuurbeleid,
wat is dat nu weer?

Een korte blik op de site van de Vlaamse regering leert dat Oud-Heverlee nog geen officiële cultuurbeleidscoördinator heeft in het kader van het decreet lokaal cultuurbeleid (tientallen gemeenten veel kleiner dan Oud-Heverlee hebben dat al vele jaren lang…). Zo’n plan moet bij de Vlaamse overheid ingediend worden, en, indien goedgekeurd, dan betaalt de Vlaamse overheid een cultuurbeleidscoördinator en 0.8 euro per inwoner per jaar, lezen we (vroeger was dat 10 – je zou kunnen stellen dat als we er vlugger bij geweest waren, we 8 jaar een ambtenarenwedde en per jaar een goede 10.000 euro misgelopen hebben). Daar kan je toch al wat mee aan?
Idealiter is zo’n cultuurbeleidscoördinator een coach en geen puur uitvoerend ambtenaar, iemand die vuur steekt in de verenigingen en administraties, die zich met cultuur bezig houdt, mensen samen zet, aandacht vraagt voor cultuur bij andere beleidsdomeinen, eens over ’t muurtje kijkt. Want cultuur – zo leert ons Léopold Senghor, daarin gevolgd door de UN Commissie voor Cultuur en Ontwikkeling – staat aan het begin en aan het eind van ontwikkeling. En ontwikkeling en ontplooiing is toch waar het ons om te doen is in het leven. Toch niet om landbouwgrond om te vormen in bouwgrond, of om de buren het leven zuur te maken?

Kijk eens aan!
Een cultuurbeleidscoördinator en
een cultuurbeleidsplan in wording

Wij even gesurft naar de gemeentewebsite, alwaar we in de verslagen van de cultuurraad lezen dat er nu – nog voor een beleidsplan is goedgekeurd – overgegaan is tot de aanstelling van een cultuurbeleidscoördinator en wel in dienst op 25 augustus van dit jaar. De functie van cultuurcoördinator werd totnogtoe uitgeoefend door het hoofd welzijn van de gemeente. Alsof je dat zo maar even ‘erbij pakt’….Goed zo, dus. Alvast dat. Vinden wij. Rijkelijk laat, dat wel. Maar beter laat dan….
Er werd ook een enquête gehouden waar mee zou rekening gehouden worden bij het maken van dat cultuurbeleidsplan, waarin gepeild wordt naar de tevredenheid over het cultuuraanbod, en of er aan deelgenomen wordt, en hoe de informatie verkregen wordt. Wat er ontbreekt en zo. Interessant om eens te zien hoeveel antwoorden er zijn binnengelopen, wat de commentaren zijn, en of er zal mee rekening gehouden worden bij het opstellen van een beleidsplan. En of het dan nog uitgevoerd wordt ook.

Uitgelezen kans:
een cultuurbeleidsplan

De aanmaak van een beleidsplan is de ideale gelegenheid om over een en ander na te denken.
Niet het plan op zich, maar de methode is belangrijk, de participatie, de schwung!
Hopelijk verliest men zich niet al te lang bij de SWOT analyse – u weet wel sterktes en zwaktes, opportuniteiten en bedreigingen – en bij strategische en operationele doe(l)stellingen, programma’s, projecten en acties, dat alles natuurlijk gehaakt aan indicatoren en kritische succesfactoren. Een beetje professional schudt dat met veel gezucht zo uit z’n mouw, waarna de hele handel de kast op vliegt. Nee, laat dit een oproep wezen: denk eens diep na over de visie, en durf keuzes maken. De gemeente kan met weinig middelen aanzetten geven, maar dan moet er wel visie zijn. Wat soort cultuurbeleid willen we: een allegaartje – voor elk wat wils en pils? Of durven we eindelijk eens gaan we voor een cultuurbeleid dat er toe doet ook, dat heel speciaal, we zeggen maar wat, inzet op – interessante! – cultuur voor de senioren, of op het snijpunt van cultuur, stiltegebieden en groen (zonder dat er château’s op geplant en gepland worden)?
En tot slot: sluit dat cultuurbeleidsplan niet op in de cocon van kunst en cultuur, want cultuur in de brede zin (de antropologische zin zeggen de experts) is de desem van elk bestuur. Laat het dus sporen met het sociaal beleid en het toerismebeleid, vooral die twee. Het heeft ook veel te maken met duurzaamheids- en onderwijsbeleid. Ga met die menschen aan tafel zitten! En zet ook eens een boompje op over participatie, gelijke kansen en het alomtegenwoordige sluipende gevaar van uitsluiting. Doe wat inventiefs met speciaal erfgoed dat we hier hebben. We herinneren aan een lange reeks over verzet in onze streken die we in ADO publiceerden enkele jaren geleden. Met op het eind van de reeks een korte vraag om aan de brug waar het verzet een trein deed ontsporen (lang verhaal) een ‘klein iets neer te zetten of te doen’, ter herinnering. Al was het maar ‘een plakske’. Op deze dag 1 November mogen we daaraan herinnerd worden, aan hen die stierven voor onze vrijheid. Het gemeentebestuur is er nooit op ingegaan.
En laat ons vooral niet teveel doen wat men elders ook doet. En laten we voor een keer de (rustige vadsige) middelmaat laten waar ze thuishoort.

Een culturrraad
die naam waardig (?)

Hopelijk wordt de cultuurraad bij de opstelling van dat plan op een professionele manier betrokken.
Het is in principe een interessant clustertje verenigingen en mensen dat daar samen zit om advies te verlenen. Wij keken de twee laatste verslagen in. Veel ruimte voor kleine initiatieven links en rechts zoals dat gaat…. We leerden ook dat een vzw ‘Mis Vlaamse Brabant’ (u leest goed) subsidie vroeg en dat er, gelukkig maar, negatief geadviseerd werd, en dat er ontkosten (u leest weeral goed) verbonden zijn aan een bepaald project. Dat zou pas een revolutie zijn: een project dat niet kost, maar óntkost. Dus uitgeven om te verdienen. De steen der wijzen. Hier en nu in Oud-Heverlee uitgevonden!
Serieus nu. Ons oog valt op de hoofding ‘een cultuurevenement in 2010’, waaraan blijkbaar de verenigingen zullen meewerken. Wat de bedoeling ervan is, wat er staat te gebeuren, of en door wie er over nagedacht is, daarover hebben we voorlopig niets teruggevonden. Is het een beurs waar de verenigingen zich voorstellen? Treedt Will Tura nog maar eens op? Is het alweer een culinair festijn? Wordt Hamme-Mille uitgenodigd – ’t wordt eens tijd -? Worden de vijvers van het Zoet Water bij vriesweer weer opengesteld voor het publiek en zullen onze lokale dichters al schaatsend er ons hunne roerselen mededelen? Stelt O-H zich kandidaat als cultuurgemeente van Vlaanderen? Wordt het een afscheidsfeest van de burgemeester – wat velen hopen? Wij zijn benieuwd.

Het is iets waar ADO al lang op hamert: visie. Daar begint het mee. De rest wijst zichzelf wel uit. We zijn benieuwd! In de volgende ADO kan misschien met blijdschap het beleidsplan aangekondigd worden middels een gesprek erover met de schepen, de bevoegde ambtenaar en de voorzitter van de cultuurraad.

En bij deze wijzen wij – zelfverklaarde wijzen – ook onszelf en onze hond uit in dit dito weer.