Uit ADO 147

Vergeten straat: Aqua zonder Fin

De rubriek van de moderne allochtoon

De Ophemstraat lijkt zo stilaan ‘vergeten straat’ te worden. Dankzij Aquafin. Sinds bijna twee jaar probeert men om de riolen aan te sluiten op het rioleringsnetwerk. Voorziene eindtijd op de infoborden ‘begin 2009’. Voorziene kostprijs een dikke 100.000,21 euro. Zoals Louis Paul Boon altijd zei: schop de mensen een geweten ! Want welke kantieke schoolmeester hier verantwoordelijk is, zou ik wel eens willen weten. Een doodlopende straat op zich is wel leuk voor de spelende kinderen en de overlopende katten wiens gemiddelde leeftijd statistisch verdubbelt. Ons katje Dellie is ondertussen dit jaar al twee keer zwanger geraakt. Men kan trouwens bij ons nog altijd terecht voor een klein poesje, maar dit volledig ter zijde. Waar het wel omgaat is dat het er niet uitziet met al die machinerie, lawaaierige pompen, stinkende brakke waterputten, dieseluitlaten, aanhoudend werfverkeer van camions, uitstekende rioolbuizen, putten in de weg … . Het wordt stilaan een ‘te vergeten straat’.

De werken zouden bedoeld zijn, zo vind je op de website van Aquafin, om het rioolwater uit de Leibeek te houden. Waterzuivering dus. Maar de middelen die men hier moet inzetten staan niet meer in verhouding tot het doel. Voor een klein prijsje had men zoals in mijn heimat Bierbeek rietvelden kunnen voorzien. Het is daar een drassig gebied waar het riet welig zou tieren. Terwijl men hier Lange Wapper gewijs een bodemloze put lijkt te maken. En dat voor een land in economische crisis.

Het probleem zou te maken hebben met het feit dat door de rijzende druk van het (Zoete) water men er niet in slaagt rioolbuizen te leggen. De boorput die constant onder water staat, te harde gesteenten, de boorkop die naar het schijnt verloren ging … . Kortom, moest mijn architect/aannemer zo blunderen dan zou ik op mijn achterste poten (waar ik trouwens al op sta) gaan staan. De plannen, weer volgens de website, gemaakt door de Technum NV** lijken echt ontworpen volgens het principe van de veredelde loodgieter (zie ook het Jean-Luc Dehaene principe): problemen oplossen als ze zich voordoen. Je kan je afvragen of hier mensen met of zonder papieren aan het werk zijn. De slogan lijkt dan ook het Europese model indachtig: hoe verderaf mijn bed wie betaalt, hoe meer het mag kosten. Want ik durf zelfs geen gok te wagen over de huidige kostprijs van dit project.
Indien al de mensen die daar in de buurt een huis gebouwd hebben zo’n slechte architect of ontwerper hebben, zouden ze allemaal in drijvende huizen wonen. Dat er daar veel water is, weet immers ieder die er een spade in de grond steekt. Aquafin is duidelijk gebuisd letterlijk en figuurlijk. Wetende dat er zelfs tunnels onder het kanaal werden geboord ! Niets mag verloren gaan zei het nonneke en ze plaste in de zee. Alleen de betonfirma’s Smet en Longin wrijven zich in de handen. Weken aan een stuk schoven hun camions aan om beton in de grond te pompen. Nu versta ik waar Mr. Longin het geld haalt om te racen met peperdure wagens. Ik geef toe: ik ben jaloers want droom al jaren van een Porsche 911.

Misschien, zo opperen al een aantal mensen, is niets wat het lijkt en gaat het helemaal niet om riolering maar heeft onze vooruitziende burgervader andere plannen gemaakt voor het betere gemeentewerk. Als een reiger in het water: beweeg alleen als dat nodig is. Wees stil als je niet hoeft te bewegen. Waar er misschien kan geklaagd worden over gebrek aan leiding, kan er in dit verband niet worden geklaagd over gebrek aan waterleiding. Enkele mogelijkheden dringen zich op.

Wil men misschien in functie van het toerisme en als alternatief voor het herstel van de paddenstoel het toerisme promoten door naast het Venetië van het Noorden ook het Venetië van het Midden te creëren. Met gondels die aan het Spaans dak liggen zullen we zo kunnen varen van de verste vijver van het Zoete Water tot aan de Dijle. De eerste kweek van zoetwatermosselen is een feit. Even verderop een forellenvijver. Mijn heimat Bierbeek zal groen uitslaan van jaloezie.
In het mailblaadje van Groen vroeg men zich af of het hier gaat om een tijdelijke heropleving van het lang vervlogen ‘kunst op het water’ met een hedendaags kunstwerk. Een langgerekte constructie van beton en buizen die als metafoor dient voor al de bodemloze putten van de gemeente.
Het zou ook de uiteindelijke realisatie van een belofte van twee verkiezingen geleden van Ellen van Vlasselaer kunnen zijn. Zij had voor de gemeente een zwembad in het vooruitzicht gesteld. Hier is er water in overvloed. Telkens men de put ledigt, vult deze zichzelf. En het voordeel is dat troebel water meestal ondieper en helder water dieper is dan het schijnt.
Misschien is het een goed gelukte poging van een drieste buurtbewoner om het sluipverkeer dat er ’s morgens en ’s avonds altijd in de Ophemstraat was te stoppen. Beter dan een petitie. Interessant is te zien hoe dat sluipverkeer zich verplaatst richting Korbeekdamstraat en het hoogste gedeelte van de Groenstraat: het meest exclusieve stuk van Oud-Heverlee met enkele kanjers van villa’s. En hoe deze mensen dan reageren op het sluipverkeer door borden te herzetten, wegwijzers, hindernissen op te werpen. Ideaal voor een onderzoek binnen het vakgebied sociale psychologie: een tip voor de prof in dit vakgebied die niet zo ver van deze plaats woont.
Misschien is het wel een schuilkelder, mogelijks een atoomschuilkelder als veiligheidsmaatregel voor de bommen die in Meerdaelwoud zijn opgeslagen.
Iemand opperde zelfs dat men Sovjetuniegewijs bezig is een sokkel te gieten in het midden van de Ophemstraat waar op een gezegende datum een betonnen standbeeld van de burgemeester zou verrijzen.
Is het een complot samen met Noriant en Bam om proefgewijs te experimenteren met het boren van tunnels nu het niet meer lukt om bruggen tussen mensen te slaan.

En terwijl ik dit nu aan het schrijven ben, zie ik godbetert voor mijn deur een nieuwe affiche van een bouwvergunning opduiken. Men gaat aan de andere kant van de Ophemstraat ook beginnen werken. Op een A5 zijn langs beide kanten 12 A4tjes verkleind afgedrukt in een lettertype ‘times new roman 3’. Gelukkig dat net bij Hans Anders ‘de aldi van de brillenwinkels’ de dubbelfocale brillen in aanbieding zijn, want zonder kan deze bijna 50-jarige het niet lezen. Het is de ‘close encounters of the fourth kind’: een persleiding (rechtstreeks naar het laatste nieuws, veronderstel ik), een pompstation, een wachtbekken, een bufferbekken, een buffervolume, een overstort, een buffervijver, een bergbezinkingsbekken, het rooien van bomen (buiten het broedseizoen), het opbreken van straten, het aanleggen van sleuven. Kortom, je bent wel even zoet met het doornemen van deze bouwvergunning. De ondraaglijke lichtheid van Aquafin. Ik dacht bij mezelf: we zijn dus nog voor een aantal jaren zoet aan het Zoet Water. Alleluia ! ik stel voor dat we de naam van Aquafin veranderen in Aqua want er lijkt geen FIN aan te komen.

Gerrit

*Een aanrader: Louis Paul Boon, Vergeten straat, eerste uitgave in 1946, Salamander.
** Zie hoe Technum zichzelf voorstelt in het kadertje

Technum
Bewust innoveren voor een duurzame leefwereld

Welkom bij Technum! Wij zijn een multidisciplinair studie- en adviesbureau met internationale ambities. Wij leveren projectmanagement, studies, ontwerp en advies in het kader van: gebouwen, haven- & waterbouw, transportinfrastructuur & stedenbouw en beleidsstudies en -advies.

Door onze sterke lokale aanwezigheid in Vlaanderen kunnen wij gemakkelijk inspelen op uw uitdagingen als overheid of onderneming. Een optimale mix van innovatie en efficiëntie leidt tot een duurzame oplossing voor uw project.