uit ADO 94   De Kluis beleeft zijn tweede jeugd.

dekluis.jpg (33092 bytes)
Op deze zaterdagnamiddag begin november ziet Meerdaalbos er gewoon schitterend uit. Onder een machtig gewelf van goud en koper rijd ik over een verharde bosweg steeds verder van de bewoonde wereld weg. Het is hier paradijselijk stil en mooi nu ook nog een late herfstzon de kleurrijke omgeving een extra lichtdimensie geeft.

Stil??!! Naarmate ik dichterbij De Kluis kom, bespeur ik tussen de bomen en 'achter d'oechelen' allerlei sporen van menselijke activiteit: twee legertenten rechts, kinderen in alle soorten en maten lopen, sluipen, stoeien, roepen en slepen takken aan voor wat later op de dag waarschijnlijk een groots kampvuur moet worden. Onder een overdekte pick-nickplaats hebben de ma ma's en papa's zich rond de tafel geschaard voor een gezellig sa men zijn met koffie en taart. En dan zie ik het liggen: bescheiden en nederig weggezakt in een wat lager gelegen deel van het bos: de schitterend witte muren en de rode dakpannen van wat van oudsher de heimat is voor velen onder ons met een scoutsverleden: De Kluis. Zowat een maand geleden werden de grondig gesaneerde gebouwen officieel weer in gebruik genomen. Een goede reden dus voor ADO om stevige bottines aan te trekken, de scoutsriem even vast te gespen, het stof van onze bruine fluwelen korte broek (nu ja!) af te kloppen en ter plekke te gaan kijken.

De vrienden in de zitkamer annex keuken wordt ik hartelijk ontvangen door twee koppels die zich voorstellen als weekend-residerend-gezin-van-dienst. Zij en nog een aantal andere gezinnen zorgen via een beurtrolsysteem voor het reilen en zeilen in en om De Kluis tijdens de weekends en in de vakantieperiodes. Deze 'vrienden van De Kluis' zijn stuk voor stuk enthousiaste mensen die op vrijwillige basis een deel van hun vrije tijd opofferen om duizenden jongeren een unieke en onvergetelijke vakantie te bezorgen. Uiteraard zijn zij ook uitstekend geplaatst om het één en ander in verband met dit domein uit de doeken te doen. Van boswachtersbuisje tot jeugdheem

Alles begon in 1934 toen VVKSM het oude boswachtershuisje La Retraite opkocht en het gebouw uitbreidde in de vorm van een Brabantse vierkantshoeve. Ook de omgeving werd grondig aangepakt: de weiden en braakliggende gronden rondom werden volgeplant met een ruime variatie in- en uitheemse bomen, wat deze plek toch wel een uniek voorkomen geeft. Van oudsher werden de gebouwen gebruikt om de opleiding te verzorgen van scoutsleiders. Maar ook jeugdverenigingen allerhande vonden hier probleemloos hun stekje voor een weekend- of kampverblijf. Zelfs gezinnen en scholen konden rekenen op de gulle gastvrijheid van De Kluis. Maar de infrastructuur raakte stilaan verouderd en om te voldoen aan de veranderde eisen qua hygiëne en comfort werd besloten grondig te saneren.

Ruim twee jaar geleden werd gestart met de eerste fase: de heleboel werd met de grond gelijk gemaakt, behalve de toegangspoort met torentje en klokje en de aanpalende gebouwen. Alhoewel de buitenkant het oorspronkelijk uitzicht zoveel mogelijk benadert, is de binnenkant helemaal anders ingedeeld: naast een degelijk ingerichte grootkeuken en eetzaal, bevat het complex drie eenheden die (in hun eigen kleurtje) eik hun slaapvertrekken, douche en toiletten, klaslokalen en kleinere zit-en leefeenheden hebben. Het oogt niet alleen zeer aantrekkelijk, maar er werd ook veel aandacht besteed aan brandveiligheid en aan de toegankelijkheid voor minder-validen. Er zijn hellende vlakken en er is een lift.

Scholen vinden hier een ideaal onderkomen voor hun bosklassen en andere educatieve initiatieven. Zelfs bedrijven kunnen hier terecht voor seminaries of studiedagen. Maar ... verblijven op De Kluis kan enkel op basis van vol pension en dat is vaak financieel niet haalbaar voor chiro- of scoutsgroepen. Jammer toch dat eigen volk op die manier een beetje 'op z'n honger blijft zitten'(letterlijk). Mogelijk komt hier in de toekomst na overleg met het kernbestuur verandering in. Vreemde vogels hossen in de bossen De Kluis staat op een 35 ha groot terrein en omvat verschillende kampeerterreinen voorzien van sanitair en drinkwater. Het is hier dat in de zomermaanden de grootste bedrijvigheid plaatsvindt: dagelijks verblijven hier zo'n 1500 jongeren her en der verspreid tussen de bomen en het weelderige groen. Je hoort er dan ook allerlei vreemde talen, van Engels tot Turks en je kan naast de vertrouwde geuren van braadworst en soep ook meer exotisch getinte aroma's opsnuiven, want kamp-en tafelvuren maken kan en mag hier nog steeds.

Dat onze jeugd nog steeds verkikkerd is op kamperen, kunnen mijn gastheren ten stelligste bevestigen. Anderzijds moeten ze ook vaststellen dat het oorspronkelijke scoutsideaal soms wat vervaagd is. Er zijn sterke verschillen tussen de nationaliteiten onderling en zelfs binnen onze eigen groepen. Maar het doet wel deugd als je ziet dat er (nog steeds) spontaan de handen uit de mouwen gestoken wordt om de terreinen te onderhouden, dat er nog gesjord en gekampeerd wordt op de goeie oude wijze, dat er veel aandacht en respect opgebracht wordt voor de natuur en de omgeving in het algemeen. Je zou er haast nostalgisch bij worden. Allicht is dit de grootste troef van De Kluis dat zij naast de volpensionformule in het hoofdgebouw ook en vooral een degelijke kampeerinfrastructuur te bieden heeft.

Projecten Of er nog plannen gesmeed worden voor de toekomst? Tja... de waterzuivering is een vrij dringende kwestie. Want wie op piekmomenten duizenden mensen over de vloer krijgt, weet dat hij de natuur ook zwaar belast, vooral wat afvalwater betreft. En daar zijn ze vanwege Bossen en Waters nogal gevoelig voor (terecht trouwens). Momenteel is dit dus een topprioriteit om het afvalwater gezuiverd naar de beken af te voeren. Maar dit vraagt tijd en geld. En nu er zo'n 11 miljoen (van de 32 miljoen totale kostprijs) uit de VVKSM-kas besteed werd aan de sanering van de gebouwen, wordt het weer hard sparen voor het volgende project. Maar er wordt aan gewerkt. Ondertussen is de schemering ingevallen en laaien de vlammen van het kampvuur hoog op. Tijd om afscheid te nemen van mijn vriendelijke gastheren. En als u, geachte lezer, tijdens hete zomerdagen even de sfeer van het echte kampleven wil opsnuiven, zal u ongetwijfeld van harte ontvangen worden op De Kluis en wie weet krijgt u ook het dorstlessertje "Het Domeintje" aangeboden. Redenen te over om uw zondagswandeling eens richting De Kluis te sturen.