Er waren eens een aantal Rwandese families in Oud-Heverlee. Je hoeft je niet af te vragen waarom ze hier belandden. Vele van hun familie- en rasgenoten zijn er ofwel niet meer, of zijn gevlucht en verblijven elders in Afrika, waar ze - net zoals hun lotgenoten in België - trachten een nieuw leven op te bouwen.

 100Afrika1.jpg (8444 bytes)

Een

avond

in

Afrika

   Onze donkergetinte dorpsgenoten speelden met een dubbel idee. Enerzijds van hun kant wat doen aan integratie hier en anderzijds hun lotgenoten die elders in Afrika terechtkwamen een hart onder de riem steken. Dus werd er naar de lokale verenigingen gestapt met de idee een Afrikaanse avond in te richten die aan beide verzuchtingen tegemoet kon komen: een avondje hier dat Afrika wat dichter bij Weert zou brengen, en waarvan de opbrengst ten goede zou komen aan lotgenoten elders in Afrika.

Een paar sterke schouders in Weert zagen er wel wat in, en de Bond van Grote en Jonge Gezinnen en het Davidsfonds besloten de nodige ondersteuning te geven. De machine trad in werking.

Resultaat: Op 18 november vorig jaar was het zaaltje van de Vrije Basisschool in Weert véél te klein voor wat er zich zou afspelen. Maar ja, het was koffiedikkijken over de opkomst en vermits onze gemeente nu niet de grootste ervaring heeft op vlak van dat soort evenementen was het toch maar even (bang) afwachten. Uiteindelijk kwam er meer dan 400 man over de vloer. De laatste druppelde zowat rond halfacht de volgende morgen buiten…. Met wat liederlijke overdrijving zouden we een vergelijking kunnen maken met de memorabele feesten in de ‘Cercle des Etudiants Etrangers’ in de jaren 60 en 70 in Leuven (wat nu de Stuc gebouwen zijn). D’r was van alles wat: demonstratie Afrikaanse dans met de jeugdgroep Rukundo, multiculturele show van Afrikaanse kleding door jong en oud, blank en zwart, gezet en minder gezet, wulps en minder wulps - dat alles begeleid door lokaal percussietalent. Ook culinair was de avond Afrikaans getint, alles was Afrikaans, tot de smoutebollen toe. Witbier en Trappist werd regelmatig met héél ander vocht gemengd in Oud-Heverleese magen. Er was zelfs een heuse korte taalcursus. Al vlug begroette men elkaar in de taal van de andere….Alles verliep in een ongedwongen, ietwat druk en chaotisch sfeertje - nu ja hoe kan het ook anders met zo’n onderwerp… En, zoals het hoort, werd er tot vroeg in de morgen muziek gespeeld en gedanst….

Het was eens wat anders dan de obligate kaas- en wijn avonden, steak-, pizza-(?) en andere weekends. En je komt de anderskleurige mens eens in een heel andere omgeving tegen dan bijvoorbeeld op een zaterdagmorgen, wanneer vertalingen van Afrikaanse gedichten en verhalen aan je deur worden gesleten…

De organisatoren melden een netto-opbrengst van 60.000 frank, bedrag dat integraal bestemd wordt voor een integratieproject ten behoeve van Rwandese en Burundese vluchtelingen in de stad Douala in Kameroen (een 20-tal families). Even technisch nu: het bedrag zal in hoofdzaak dienen voor het aanleggen van een kredietfonds waarmee de deelnemers aan een soort van buitenbancair spaarsysteem (de tontine) sneller zullen kunnen worden bediend. Zo’n tontine houdt in dat de deelnemers elke maand ieder 600 fr bijeenbrengen. Het totaal van het per maand bijeengebrachte kapitaal wordt dan telkens aan één deelnemer overgemaakt. Zo heeft die een voldoende groot bedrag om een economische activiteit te kunnen opstarten. De volgende maand komt dan een andere deelnemer aan de beurt. Een ander deel van de opbrengst zal naar de ondersteuning van een koor gaan dat de vluchtelingen in Douala opgericht hebben en waarmee ze in kerken en scholen optreden. Zo wordt er zowel aan economische, sociale als culturele integratie gedaan. Achterliggende idee is dat het voor een Afrikaanse vluchteling makkelijk is om zich te integreren in een ander Afrikaans land waar de levensomstandigheden minder verschillen van het land van herkomst dan bij ons het geval is….

Vooral dank dus aan de Afrikaanse gezinnen van Oud-Heverlee en de verlichte Weertenaars die het mogelijk maakten. Voor herhaling vatbaar, dat zeker. En dat zo’n avond en de organisatie ervan zowel kwa- als andere tongen losmaakt is een goeie zaak (lichte voorkeur weliswaar voor de laatste!). ADO wil ook tongen losmaken. Welkom bij de club.