uit ADO nr. 92

 Komt het door de recente warme zomers, wie zal het zeggen, maar de laatste jaren is een vervelend insect geweldig in opmars in onze bossen. Zodanig zelfs dat de boswachters waarschuwende folders uithingen op de infopanelen aan de voornaamste ingangen van het bos.

uit de verzameling vervelende diertjes:

de teek

 ARCH92.jpg (18040 bytes)

teek met inzet:bacterie die de ziekte van Lyme veroorzaakt

klein maar niet ongevaarlijk

 We hebben het over de teek. De teek is een onooglijk klein bruinzwart diertje. Zowat de grootte van een speldenknop. De teek zet zich vast op struiken, op gras of op varens. Daar kan zij, zonder voedsel, méér dan een jaar zitten wachten. Maar indien een mens of een dier ( vooral reeën zijn uitverkoren slachtoffers) voorbijkomt, en langs de bladeren strijkt, springt ze als de bliksem over, en hecht zich vast aan de huid van de gast. Dan boort ze haar kop door de huid en begint bloed te zuigen. Haar achterlijf zuigt zich zo vol dat het tot een ballonnetje van wel één centimeter kan opzwellen. Volgezogen, laat ze zich uiteindelijk vallen, wachtend op een volgende gastheer.

De beet zelf is pijnloos. Het probleem is dat vele teken ( zo’n 10 % schat men) besmet zijn met bacteriën en ze door hun beet de bacterie kunnen overbrengen. Zo kan men dan de "ziekte van Lyme" oplopen.

Hoe langer de teek blijft zitten, hoe hoger het risico op besmetting. De eerste dag is het risico zelfs onbestaande. Laat men de teek echter zitten (en dat kan best, want ze kunnen zich gemakkelijk schuilhouden in de liezen, de haren of in de oksels) dan wordt het risico groter.

Indien men na een tekenbeet symptomen van de ziekte van Lyme herkent (zie column), dan kan je best je huisarts raadplegen. Niet panikeren, de ziekte kan spontaan genezen, en is, tijdig ontdekt, trouwens geneesbaar met antibiotica.

 

voorkomen, ja ..maar hoe?

 Voorkomen is natuurlijk nog altijd beter dan genezen. Hoever moet men hierin gaan? Het Instituut voor Hygiëne en Epidemologie schrijft "zeker in bossen met lage begroeiing, moet men er voor zorgen dat de huid goed beschermd is, d. w. z. lange mouwen, lange broek en gesloten schoeisel". Andere medische vaklitteratuur vindt dat dan weer maniakaal vérgaand. Trouwens, een beet van de teek kan men ook oplopen in weiland, tuin of park. Over één ding is men het roerend eens: "een ruim gebruik van insectwerende producten moet afgeraden worden, zeker bij kinderen."

Preventie is dus haast onmogelijk, maar het is kan zeker geen kwaad jezelf en je kinderen even grondig te inspecteren na een dagje ravotten in de natuur.

Want, onze plaatselijke huisdokters kunnen het beamen, vroeg of laat word je toch eens gebeten.

Belangrijk is dan de teek zo vlug mogelijk te verwijderen:

met een beetje ether bedwelmt men de teek, minstens gedurende anderhalve minuut.

  • de teek verwijderen met een pincet, zo dicht mogelijk tegen de huid.
  • trek ze voorzichtig, al draaiend los. Controleer of het hoofd niet in de huid achtergebleven is.
  • ontsmet de wonde.

In een goede buitensportzaak zoals KARIBOE, Naamsesteenweg 86, Heverlee, vindt men speciale tangetjes waarmee teken gemakkelijker kunnen verwijderd worden. Het ‘TAKE OUT’ tangetje kost er 255 frank.

de ziekte van Lyme

Symptomen van de ziekte van Lyme.

3 dagen tot 1 maand na de beet

  • ontstaan van een rode ringvormige vlek op de plaats van de beet, ring die geleidelijk aan groter wordt. Soms weinig opvallend, soms tot 75 mm diameter.
  • grieperige symptomen zoals hoofdpijn, keelpijn, vermoeidheid, koorts.

enkele weken of maanden na de beet

  • pijn in armen en benen, verlamming van aangezichtsspieren, dubbel zien, hartritmestoornissen

maanden, soms zelfs jaren nadien:

  • chronische ontstekingen van de huid, de gewrichten en het zenuwstelsel.