Van deze vijver wil de gemeente een leervijver maken. Om de talrijke bezoekers van het Zoet Water iets bij te brengen over de inheemse waterfauna en flora zullen deze oevers beplant worden. Ook komt er een wandelpad in de vijver tot op een nog aan te leggen eilandje. De kosten worden voor de helft betaald door de eigenaar, voor de andere helft door de gemeente. Zij krijgt daar bovendien nog subsidies voor van de provincie, subsidies bedoeld voor een interregionaal fietspad, maar dit fietspad loopt langs de vijver, vandaar...

Maar dan moesten de ganzen weg, want anders zou de dure beplanting meteen in de ganzenmagen verdwijnen. Het verdwijnen van de ganzen lokte dan weer zoveel reacties uit dat er uiteindelijk toch een aantal mogen blijven.

Voor het ogenblik liggen de oevers er lelijk bij. Over de schanskorven zou nog slib afkomstig van de derde vijver moeten gestort worden, maar dat is een ander verhaal....

Daarenboven wilde de club voldoende ruimte om te zitten aan de achterkant van de vijver. Maar dan moest wel het groen langs de oever ("de wildgroei", zo omschrijft de club het) opgeruimd worden. De bouwvergunning verkrijgen vormde blijkbaar geen probleem.

De twee Mina-werkers van de gemeente begonnen dan ook met het verwijderen van de oever-begroeiïng. Alleen de dikste bomen bleven overeind. Frans Rentmeesters, schepen van Leefmilieu, maar tevens voorzitter van ‘de Zoet Watervissers’, zegt dat hij met houtvester Bart Meuleman van Bos en Groen een kijkje ging nemen, en deze geen bezwaar had tegen de werken.

Toch stuurde Meuleman een bezwaarschrift naar de provincie. De middelste vijver grenst aan een zeer waardevol en kwetsbaar brongebied. En dat valt niet te rijmen met een betere toegankelijkheid en dus een grotere recreatiedruk. Kern van zijn betoog is dat ‘Bos en Groen’ eigenaar is van de oevers van de vijvers. In ieder geval werd de bouwvergunning geschorst.

‘Bos en Groen’ is niet tegen het vissen op de vijvers, maar stelt dat dat beter in (een deel van) de laatste vijver zou gebeuren. ‘Bos en groen’ stelt zelfs voor de huur van de vijvers over te nemen van VKT. Sommige gedeelten van de vijvers zouden dan openbaar visgebied worden.

Maar daar hebben de vissers geen oren naar. De vijvers én de oevers zijn privé-bezit (het staat met zoveel woorden in de koopakte) en daar heeft ‘Bos en Groen’ zich niet mee te moeien. De derde vijver vinden ze het interessantst omdat daar heel veel vis op zit (baars, paling, snoek, witvis, enz...) Bovendien willen ze het hele jaar door kunnen vissen en dat is onmogelijk als de vijvers openbaar visgebied worden. De visvangst op openbare visgronden is nu eenmaal verboden tussen 15 maart en 15 mei.

Ondanks het feit dat al enkele jaren zoveel mogelijk de ganzeneieren geraapt werden, bleef de populatie maar aangroeien.
Dit jaar waren er al 130 ganzen. Onleefbaar veel, want de vervuiling van het water en oevers liep de spuigaten uit. Ook dreigden de wilde eenden verdrongen te worden.

De vijvers zijn eigendom van mevrouw Wellens, van de familie Bellefroid. Deze familie gebruikte jarenlang de vijvers van de abdij van ‘t Park, en de vijvers van ‘t Zoet Water als ‘vetvijver’ in de viskweek.

Eerst had deze familie de vijvers zelf in huur van de Belgische staat. Later kochten ze deze aan. Nu zijn de 5 vijvers voor 29 jaar verhuurd aan V.K.T de gemeentelijke Vereniging voor Kultuur en Toerisme.