 |
het pad over het oude talud van de tram
|
Je kan op verschillende plaatsen de rondwandeling starten: aan het Kasteel van
Neerijse, aan de “Appelfabriek” in Sint-Joris-Weert, aan de Dijlebrug in de Reigerstraat tussen Oud-Heverlee en Sint-Joris-Weert of aan het pompstation aan de Dijlebrug in
Korbeek-Dijle. Deze laatste aanlooproute is de mooiste, maar ook de langste. Je volgt dan de Dijle en bereikt door de weide het bospad links van de beek, evenwijdig aan de
Langerodevijver. Je loopt niet meer zoals vroeger vlak langs de vijver, want het oude pad is afgesloten omwille van de vogels. Je kan wel de vogels begluren aan de nieuwe houten
vogelkijkhut.
Een tip voor alle aanlooproutes: neem de fiets om het beginpunt te bereiken, want de parkeerplaatsen voor auto’s zijn beperkt en al dat blik is niet erg mooi en leidt hier en daar tot flinke moddersporen. Je kunt de hele wandeling wel met de fiets doen, maar erg comfortabel is dat niet. Laat vooral je hoge hakken thuis, want hier en daar kan het flink drassig zijn. Honden mogen wel mee aan de lijn, maar laat ze voor deze wandeling toch maar liever thuis. Er zijn veel mogelijkheden om van de uitgezette paden af te wijken, maar de natuur-beheerders vragen heel dringend om dat toch niet te doen om de verstoring tot een minimum te beperken.
Onze beschrijving vertrekt van de Reigerstraat. Even voorbij de brug begint het welbekende houten ‘knuppelpad’. Dat pad nemen we niet, maar het is wel een goede manier om de rondwandeling in twee te splitsen (zie het kaartje). Onmiddellijk na de brug nemen we rechts het pad langs de Dijle. Volg het pad (het slingert met de rivierbochten mee) en neem even links een kijkje bij de ‘leervijver’. De houten steigers zijn erg groot voor zo’n klein vijvertje maar dat moet omdat er hier hele schoolklassen naar toe komen. De dennenbosjes waar je doorheen komt zijn de restanten van vroegere vakantieverblijven uit de tijd dat alles nog mocht. Hier en daar kun je opnieuw de oevers van de Dijle zien en de eerste beversporen, vooral waar de walkanten steil zijn. Vroeger waren de oevers vlakker, maar sinds de aanvoer van water in omvang en snelheid is toegenomen (door de erosie en een teveel aan verharde oppervlakten), is het slijtageproces eveneens heftiger geworden en verplaatsen de bochten zich merkbaar.
Bevers
We komen aan de gloednieuwe houten brug waar de IJse in de Dijle uitmondt. Geniet maar even van de helderheid en het luide stromen van het water over de stenen. Steek de brug niet over (tenzij je naar Korbeek-Dijle wil) maar volg verder het pad links van de beek. Honderd meter verder kun je duidelijk zien dat hier tegenwoordig opnieuw bevers wonen, zij het officieel ongewenst, want illegaal. Iedereen spreekt er alleszins over. Het zijn grote dieren, 25 kilo worden ze met een staart van 30 centimeter, maar ze zijn erg schuw en je ziet ze niet omdat ze altijd onder water vluchten. Je ziet wel hun brede uitgegraven paden tussen het nabijgelegen maïsveld en de beek en je ziet de dikke afgeknaagde takken (een dikte van 10 centimeter bijten ze gemakkelijk door). Hier en daar zie je een plaats in de beek waar ze volgens de specialisten hun holen zouden kunnen hebben. Een goede verrekijker doet wonderen. Aan het hek ga je rechts de brug over en volg je de kasseienweg omhoog (de
Eygenstraat, er staat géén bordje). De vroegere doorgang naar het Kasteel van Neerijse is - jammer, jammer - afgesloten en we moeten er dus achter het kasteel langs. Bij de eerste huizen en de driesprong even linksaf omhoog en 100 meter verder links ga je opnieuw omlaag langs de kasteelmuur. Aan de kapel, de zitbanken en het toegangshek van het kasteel sla je linksaf in de richting van het natuurreservaat. Het toegangshek naar het kasteel is tegenwoordig dicht en je zal er al een luxeappartement moeten kopen wil je het terrein weer op. Volg het asfalt en ga bij de watermolen de IJse-brug over en rechts de Elsenstraat in (bordje). Volg de modderige brede weg via de (gloednieuwe) rode pijltjes, eerst naar links, dan naar rechts.
Tramdijk
Bij een kruising moet je naar links de slagboom door. Hier begint de tramdijk. Tot 1958 kwam hier de tram van Tervuren naar Geldenaken langs. De sporen zijn gesloopt, maar de dijk is er nog en die gaat in rechte lijn dwars door de Doode
Bemde. De populieren zijn er weggehaald en vervangen door nieuw aangeplante essen en sleedoorns. Je passeert een eerste spoorviaduct. De stenen fundamenten zijn er nog en grotendeels hersteld maar de ijzeren brug is vervangen door een houten opvolger met een leuning om te maken dat je niet in de diepte en het water zou vallen.
Het uitzicht is prachtig en je kunt hier ‘bolwilgen’ zien. Dit is ook een reeëngebied. De tweede spoorwegbrug is nog bijna helemaal compleet, met inbegrip van één van de ijzeren leuningen. De brug zou nog helemaal vrijgemaakt (ontbost) en hersteld moeten worden. Wie biedt zich aan als de gewaardeerde schenker van 15 meter “nieuwe” oude ijzeren brugleuning? Waar de dijk nog even rechtdoor gaat (en even verderop eindigt omdat een boer hem een paar jaar geleden heeft weggegraven om een aantal grachten op te vullen) gaat de wandeling naar links naar beneden en volg je het smalle pad langs scherpe prikkeldraad tot aan de Dijle. Als je hier rechts gaat kom je aan de appelfabriek en in Sint-Joris-Weert (aan de Kauwereelstraat richting station zou je het begin van de dijk nog moeten kunnen zien, er staan sparren op). De rondwandeling gaat naar links en volgt de rode pijltjes door het hooiland (de populieren werden opgeruimd en de inlandse eiken werden gespaard). Hier sta je echt midden in een ongerepte vallei bijna ‘zoals het vroeger was’. Als de koeien die hier staan bisons zouden zijn, zou je kunnen geloven helemaal ergens anders te zijn (maar waarom zou je dat willen?). Alleen op de rechterhelling kan je wel enkele huizen zien en het zal nog enkele jaren duren voordat deze helemaal achter de begroeiing verdwenen zijn. Met de rivier aan de rechterkant komen we weer terug aan de brug bij de Reigerstraat.
Wie nood heeft aan een hapje of een drankje kan via de Waversebaan of een omwegje door het Kouterbos naar het Zoet Water. Effe tijd maken om te bekomen van al dat moois en de tijd nemen om een volgende wandeling te plannen!
Commentaar, op- en aanmerkingen bij deze wandeling: redactie@achterdoechelen.be
|
